Şiir Yakar Ama Şair Üşür Daima / GÜLCE (BULUŞMA)

…………“sen, neden hep yakarsın da;
…………aşk üşütür insanı
…………oysa senin, sudan ılık yüreğinde
…………çözünmek isterdim ben
…………ay durusu bir şey kalsın isterdim ardın sıra”

Dalga dalga kabarmaz aşk yürekte
Sözcükler zamansız çoşar daima.
Şiir yakar ama şair dediğin
Aşkın ateşinde üşür daima.

…………kanatsız kuş misali uçmak isterdim oysa
…………kollarında
…………tek dileğimsin
…………beni sensiz bırakma!

Külleri savrulur, yıkamaz cebir
Pranga vurulmaz kavuşmaz zincir
Zamansız amansız üşürken şair
Aşkın ateşinde pişer daima

…………aşk şairi ısıtmıyor
…………mısralar beni anlatmıyor neden sevdiğim
…………mutluluk bakmıyor yüzüme
…………varlığında üşüyorum
…………yokluğunu düşünürken bile

Saatler vurunca gece üç çeyrek
Hüzünleri çoşar başına buyruk
Dünya güzelisin “Gülüm” diyerek
Yarayı şiirle deşer daima

…………“Unutma beni” dedin dün gece
…………nasıl unuturum seni sevdam
…………yol arkadaşım,
…………“baharım ol” dedim
…………şimdi güzümsün.

Esaslı aşkında saklanır yara
Gülüşünü asıp kara duvara
Sevdanın gözleri, yanan sigara
Dumanında sürgün yaşar daima

…………başka sevdaları gözüm görmez benim
…………bir daha sevemem kimseyi
…………söyle sevdiğim
…………Şiir yakarken beni şair neden üşür sevdiğim

Aşk üst üste olmuş yürekte yama
Derd içinde yaşar şaire kanma
“Seni Seviyorum” diyemez ama
Alevden surları aşar daima

Bir yel alır sevgi denen her şeyi
Neylesin şişeyi kadehi meyi
Gündüz uykusunda, içip badeyi
Sensiz geçen ömre şaşar daima

Ocak 2010

İbrahim İmer