Bir nevruz sabahıdır; hava günlük güneşlik,

Kuşlar şen, doğa diri, insanlardaki birlik...

Gördüğü rüyâdan mı, havadan mıdır nedir?

Belki de üç aylardan! Her yerde huzur, dirlik…



İçi içine sığmaz 

İçi dışına sızmaz, mestan... 

Tepeden tırnağa best-i bedestan.

Gül yağar cem eden gönlüne

Âlem sığar yâr sığmaz...


Bazı ney

Bazı nağmedir,

Mahbuba peymânedir.

Ürşan eder can' ı, bazı da

Dehr'ine bigânedir.

Gâh sermest sâki,

Gâhî mey...


Dört Kapı

Dört işlem gibi;

Toplar, çıkarır, böler...

Zâhirden bâtına yolculuk...

Çarpılıp  çıkılan hep aynı kapı...



Orada bitmez denen ömrün bitiş durağı,

Biliyor kaçış yoktur sönecektir çerağı.

Oradadır alına yazılan ulvî yazı,

“Kalmasın kul hakkı” der,  Tanrı’ yadır niyazı.


Bu
Sonsuz
Rüyâyı
Tadacaktır
Mutlaka her nef’s.
Vahdetten uyanıp,
Kanatlanırken arş'a,
Yürüyecek vahdete.
Mekân ve lâmekân...


Ayna mıdır ki?
Sırında giz
Dû-âlem,
Âdem
Hû...


Bir kelebek ömrüne eşdeğer nefesiyle,

Tutunur arş-ı ferş'e  güvercin kafesiyle.

İlk selâmı buluta, gecenin yirmi üçü,

Anlaşılır yolculuk özün özüne göçü.


“Yol

Bu yol…

Dört kapı

Kırk Makam'ın

Yoludur oğul!”

Diyen ulu sesin

Çağrısıdır duyulan

Bu dönüşsüz seferde.



Yerde mi gökte midir, sıratta Arafat’ta,

Kapkara bir tünelin ışığı çok uzakta…

Akrep ile yelkovan tamamlamıştır günü,

Ne bir eksik ne fazla, Devriye’ nin düğünü…



Azrail şu gökten yere inince,

Ete kemiğe bürününce...

Hepimiz bu sülukta

Yürüyeceğiz

Kendince…



Bayramın şerefesi, hakk’ a yürür bir âbit,

Takvimde bin dokuz yüz doksan üç yılı sabit

Kirpiği sulayacak katrenin yok zerresi

İner hayat denilen sahnenin son perdesi


Sırlanır

Karşıyaka’ da,

Sırrolanlar sırlanır…



An

Bu an…

Dün doğar

Bugün solar…

Can mıdır ölen?

Can diri de yoksa

Ten midir ölen? Can ki;

Kendi başını yolan…



Refika Doğan/2015 

Antalya



Bilinmeyen sözcük ve terimler:
Mestan: Sarhoşçasına, kendinden geçmişçesine.
Best: En iyisi, en uygunu, en hoş, en elverişli.
Bedestan: Kumaş ve kıymetli eşyalar, mücevherler satılan kapalı çarşı.
Peymâne: Büyük kadeh, şarap bardağı.
Mahbup: Sevilen, sevilmiş, sevgili, muhabbet olunmuş.
Ürüşan:  Çok aydınlık, parlak, Ruşen.
Dehr: Zaman.
Bigâne: Yabancı, ilgisiz, alakasız, lakayt, kayıtsız.
Sermest: Sarhoş.
Çerağ: Mum.
Niyaz: Eşiği öpme, armağan, yalvarma, yakarma.
Vahdet: 1. Birlik, yalnızlık, teklik (kesretin zıddı). 
2.Uyku. ( kaynak:   [/url]http://www.canlarmeclisi.com/mevlevilik/15/mevlevi-terimleri )
Yürümek: Ölmek. ( kaynak:   [url=http://www.canlarmeclisi.com/mevlevilik/15/mevlevi-terimleri]http://www.canlarmeclisi.com/mevlevilik/15/mevlevi-terimleri )
Dû- âlem: İki âlem.
Arş- Ferş: Arş ve yeryüzü.
Devriye: (Tekke edebiyatı terimi.) Evrenin ve  insanın Tanrı’ dan çıkıp Tanrı’ ya dönmesi.
Süluk: Manevi yolculuk.
Âbit: İbâdet eden.
Sırlanmak: Birşeyi saklamak ya da vefat eden bir kişinin gömülmesine denir.
Sırrolmak: Kaybolmak, yitmek, bitmek.
Dem: (Farsça) 1.Soluk-nefes. 2.İçki. 3.zaman, an, vakit. 3. Bilge-kâmil-olgun insan.
Bâtın: İç, öz, görünmeyen.
Zâhir: Görünen, açık, belli, görünüşe göre.