Oturum Aç

**RefikaDogan** · (Bu mesajı son düzenleyen: 24/08/2016, 00:46 RefikaDogan.)

Bir nevruz sabahıdır; hava günlük güneşlik,
Kuşlar şen, doğa diri, insanlardaki birlik...
Gördüğü rüyâdan mı, havadan mıdır nedir?
Belki de üç aylardan! Her yerde huzur, dirlik…

İçi içine sığmaz
İçi dışına sızmaz, mestan...
Tepeden tırnağa best-i bedestan.
Gül yağar cem eden gönlüne
Âlem sığar yâr sığmaz...

Bazı ney
Bazı nağmedir,
Mahbuba peymânedir.
Ürşan eder can' ı, bazı da
Dehr'ine bigânedir.
Gâh sermest sâki,
Gâhî mey...

Dört Kapı
Dört işlem gibi;
Toplar, çıkarır, böler...
Zâhirden bâtına yolculuk...
Çarpılıp  çıkılan hep aynı kapı...

Orada bitmez denen ömrün bitiş durağı,
Biliyor kaçış yoktur sönecektir çerağı.
Oradadır alına yazılan ulvî yazı,
“Kalmasın kul hakkı” der, Tanrı’ yadır niyazı.

Bu
Sonsuz
Rüyâyı
Tadacaktır
Mutlaka her nef’s.
Vahdetten uyanıp,
Kanatlanırken arş'a,
Yürüyecek vahdete.
Mekân ve lâmekân...
Ayna mıdır ki?
Sırında giz
Dû-âlem,
Âdem
Hû...

Bir kelebek ömrüne eşdeğer nefesiyle,
Tutunur arş-ı ferş'e güvercin kafesiyle.
İlk selâmı buluta, gecenin yirmi üçü,
Anlaşılır yolculuk özün özüne göçü.

“Yol
Bu yol…
Dört kapı
Kırk makamın
Yoludur oğul!”
Diyen ulu sesin
Çağrısıdır duyulan
Bu dönüşsüz seferde.

Yerde mi gökte midir, sıratta Arafat’ta,
Kapkara bir tünelin ışığı çok uzakta…
Akrep ile yelkovan tamamlamıştır günü,
Ne bir eksik ne fazla, Devriye’ nin düğünü…

Azrail şu gökten yere inince,
Ete kemiğe bürününce...
Hepimiz bu sülukta
Yürüyeceğiz
Kendince…

Bayramın şerefesi, hakk’ a yürür bir âbit,
Takvimde bin dokuz yüz doksan üç yılı sabit
Kirpiği sulayacak katrenin yok zerresi
İner hayat denilen sahnenin son perdesi

Sırlanır
Karşıyaka’ da,
Sırrolanlar sırlanır…

An
Bu an…
Dün doğar
Bugün solar…
Can mıdır ölen?
Can diri de yoksa
Ten midir ölen? Can ki;
Kendi başını yolan…

Refika Doğan/2015

Antalya

Bilinmeyen sözcük ve terimler:

Mestan: Sarhoşçasına, kendinden geçmişçesine.

Best: En iyisi, en uygunu, en hoş, en elverişli.
Bedestan: Kumaş ve kıymetli eşyalar, mücevherler satılan kapalı çarşı.
Peymâne: Büyük kadeh, şarap bardağı.
Mahbup: Sevilen, sevilmiş, sevgili, muhabbet olunmuş.
Ürüşan: Çok aydınlık, parlak, Ruşen.
Dehr: Zaman.
Bigâne: Yabancı, ilgisiz, alakasız, lakayt, kayıtsız.
Sermest: Sarhoş.
Çerağ: Mum.
Niyaz: Eşiği öpme, armağan, yalvarma, yakarma.
Vahdet: 1. Birlik, yalnızlık, teklik (kesretin zıddı).
2.Uyku. ( kaynak:   http://www.canlarmeclisi.com/mevlevilik/15/mevlevi-terimleri )
Yürümek: Ölmek. ( kaynak:   http://www.canlarmeclisi.com/mevlevilik/15/mevlevi-terimleri )
Dû- âlem: İki âlem.
Arş- Ferş: Arş ve yeryüzü.
Devriye: (Tekke edebiyatı terimi.) Evrenin ve insanın Tanrı’ dan çıkıp Tanrı’ ya dönmesi.
Süluk: Manevi yolculuk.
Âbit: İbâdet eden.
Sırlanmak: Birşeyi saklamak ya da vefat eden bir kişinin gömülmesine denir.
Sırrolmak: Kaybolmak, yitmek, bitmek.
Dem: (Farsça) 1.Soluk-nefes. 2.İçki. 3.zaman, an, vakit. 3. Bilge-kâmil-olgun insan.
Bâtın: İç, öz, görünmeyen.

Zâhir: Görünen, açık, belli, görünüşe göre.

Oturum Aç
Kullanıcı Adı:
Şifre:	Şifremi Hatırlat
	Beni Hatırla