*Son Mevsim (Musammat Koşma)




Mevsim geldi güze, yol indi düze
Gerçekle yüz yüze, affet Allah’ım.
Ben döktüm şu söze, kan indi göze
Merhamet öksüze, affet Allah’ım.

Mevsimin son karı, aldı baharı
Hayatın esrarı, verdi efkârı
Ak saçım ihtarı, olmaz inkârı
Her sözün tekrarı, affet Allah’ım.

Son mevsim hakikat, budur itikat
Yürüyor kâinat, kimden istimdat
Amel de barikat, böyle bir hayat
Zatından beraat, affet Allah’ım.

Ekrem Yalbuz





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


--------------------------------------------------------------------------------
Bu şiirin hikayesi:

DUAYA KALKAN ELLER:

İstemsiz batanı, eksik izanı
Aşka can atanı, yanlışsa kanı
Duayla yatanı, etraf dört yanı,
Günahkâr canı, affet Allah'ım..........................(İrfan Yılmaz)

Son mevsim son sabah, ey aklım eyvah
Dibe vurdu tamah, kalmadı iştah
Bir ömür refah, sonunda ah vah
Mümkünse felah, affet Allah'ım.....................(İhsan Ertem)

Son mevsim akarmış, firkat yakarmış
Nefis isyankârmış, döner bakarmış
Yalbuz günahkârmış, tövbesi varmış
Hep sana yalvarmış, affet Allah’ım.......................(E.Y.)

Parıldayan aydım, çok güzel baydım
Maldan, mülkten caydım, gerçeğe kaydım,
Belli ki son adım, doldu miadım,
Nice günah saydım affet Allah'ım...................(Fesih Aktaş)

Erişmeden hazan, bahardı bazan
Kurulunca mizan, çağırır kazan.
Diz çöker kör iz'an, bağışlar yazan
Galiptir hüsn-ü zan, affet Allah'ım.................(Ümran Tokmak)