Son yolcuyu götürürken otobüs
Umutların tükendiği şehirden
Yavaş yavaş sönüverince Venüs
Tüm bedeni korku kaplıyor birden

Gururuma birden saplanan bıçak
İnce ince kanatırken yarayı
Bu yürekte ölene dek kalacak
Beyazlara kimler vurmuş karayı

Mihenge vurdum ben inandığımı
Katkısız riyasız çıktı çok şükür
Hiç kimse bilmiyor çok yandığımı
Benim kadar yanmıyordu ki Merkür

Adım adım yaklaşıyor karanlık
Dünya bir telaşsız dünya bir rahat
İnsanın yaşamı sanki bir anlık
Bir meçhule yapılıyor seyahat

Hiçbir şeyden şikâyetim yok zaten
Kocaman bir diş ağrısı yürekte
Ne gözler kısılır ne de titrer ten
Anka kuşu kanadına binsek de

Çaresizlik girdabına düşmüşüm
Tas tas ateş dökülürken başımdan
Coşari?yim, ben kadere küsmüşüm
Hep ağladım utansam da yaşımdan

27.04.2008/Samsun