Sora sora Bağdat bulundu (2)

PROF. DR. İSA KAYACAN

Kerbela I.Fuzuli Festivalinin 28 Mart 2009 cumartesi günkü öğleden sonraki bölümünün bitiminden ödüllerin ve teşekkür belgelerinin verilişinden sonra, Kerbela’da kalacağımız Otel Sefir Kerbela’ya yerleşiyoruz.

Dinimiz, ruhumuz ve Fuzuli açısından önem taşıyan mukaddes topraklar üzerindeki ziyaretlerimiz başlıyor. Fuzuli’nin sembolik mezarı önünde dualar okuyor, saygı duruşunda bulunuyoruz. Fuzuli burada “ulu şair” olarak adlandırılıyor, ifade ediliyor. Hz. Ali’nin oğlu İman Hüseyin Aleyhisselam ve İmam Abbas başta olmak üzere öteki türbe ziyaretlerinin gündüzleri çok kalabalık olduğu için, akşam ziyaret edilmesi kararlaştırılıyor.

Saat 22.30’da başlayan İmam Hüseyin ve İmam Abbas türbeleri başta olmak üzere öteki ziyaretlerimiz Sayın Bakanın öncülüğünde gerçekleştiriliyor. Peygamberimizin torununun türbesi ve ötekiler göz kamaştırıyor. Temizliği, pırıl pırıl ışık altında görüntüleri arasında dualar ediyor, namazlar kılıyoruz. 27 bin kitabı bulunan muazzam kütüphaneye ilgililer nezaretinde ziyaretimiz gerçekleşiyor. Abbas’ın Hüseyin’in kardeşi olduğunu öğreniyoruz. Buradaki altın iplikle işlenmiş taşların, dünyanın en pahalı taşları olduğu ifade ediliyor. 72 şehidin bir türbede yattığı bunlar arasında bir Türk’ün de bulunduğu verilen bilgiler arasında yer alıyor. Türbeler arasında, gruplar halinde bir liderin öncülüğünde dua edenler, namaz kılıp Allaha yalvaranlar var. Burada din turizminin öne çıktığı görülürken, İran’dan Güney Azerbaycan’dan gelenlerin sayılarının fazla olduğu anlatılıyor.



Yabancıların, burada 3 öğün bedava (ücretsiz) yemek yiyebildikleri anlatılırken, “isterseniz yarın öğleyin siz de buyurun” cümlesiyle davet ediliyoruz. Aynı anlayışın, Necef’te normal günlerde bin, ölüm yıldönümlerinde 9–10 bin kişinin ziyaret ettiği İmam Ali-Hz. Ali’nin türbesindeki yönetimde de var olduğunu görüyoruz. Bizim, Ramazanlarda Belediyelerimizce verilen iftar yemekleri aklımıza geliyor. Ama bunlar bir öğün değil, üç öğün veriyorlar. Her iki yerde de ayakkabılar girişte çıkarılıyor.



29 Mart 2009 Pazar günü Kerbela’dan Necef’e geçiyor, İmam Ali’nin-Hz. Ali’nin türbesindeki ziyaretimizi aynı gönül rahatlığı ve huzuruyla gerçekleştiriyoruz. Dualar ediyoruz. Necef Şiilerin Başkenti olarak biliniyor. Necef dünyada İslami illerin ilki. Eski yerini (özelliklerini) koruyan bir şehir. 4 mahalleden oluşuyor. Uluslar arası havaalanı düşüncesi gerçekleşmek üzere. 10 bin kitabın yaşının bin yıllık olarak kayıtlarda yer aldığı anlatılıyor.

Bağdat’a dönüyoruz. Milletvekili Abbas Bayatlı ziyaretimize geliyor. Irak’ta Başkanlık yönetimi var. 30 Mart 2009 Pazartesi kahvaltıdan sonra Başkanlık (Cumhurbaşkanlığı) 1. Yardımcısı Adil Abdil Mehdi tarafından, Sayın Bakanın başkanlığında kabul ediliyoruz. Buraya, Yeşil Bölgeye çok sıkı bir kontrol-denetim altında giriyoruz. Asılı (Asma) köprüden, Diclenin üzerinden geçiyoruz. Bağdat’ta Fırat ve Dicle’nin nazlı nazlı akarak, Türkiye’den selam getiren görüntüleride çok muhteşem. Yeşil Bölgeye, normal insanlar giremiyor. Burada, Başbakanlık BM binalarıyla milletvekili lojmanlarının bulunduğu anlatılıyor. “Bir zamanlar buradan kan kokusu geliyordu “cümlesi zor kaydettiklerimiz arasında yer alıyor. Sağlı, sollu beton duvarlar, zik-zak şeklindeki araç gidişleri dikkat çekerken, düşündürüyor.

Başkanlık (Cumhurbaşkanlığı) 1.yardımcısı tarafından “kabul ediliyoruz, ziyaret sonrası çekilen fotoğraflardan sonra Başkanlık binasından ayrılıyoruz. Binadan içeri girerken, “buraya ABD Başkanları, Cumhurbaşkanı Abdullah Gül ve Başbakan R. Tayyip Erdoğan’ın da geldiği aynı yerden içeri alınıp karşılandıkları” anlatılıyor.

Al Mansur Otel’deki öğle yemeğimizden sonra, havaalanına doğru yola çıkıyoruz. Başkanlık sarayına giderken gördüğümüz (siyah tenli) iki ABD askerinden sonra, birkaç ABD askerinin de havaalanında bulunduğunu görüyoruz. ABD askerlerinin şehir içinde hemen hemen hiç görünmeyişleri, bulunmayışları, yönetimin –idarenin Iraklı’lara teslim edildiğini gösteriyor olmasının ne kadar inandırıcı olduğunu düşünüyoruz.

“Saddam döneminde, Türkiye’den gelen bir şoför görsek gerçek Atatürk’ü görmüş kadar sevinirdik” cümlesi bizi gururlandırıyor. Geciken THY’nin Bağdat-İstanbul uçağıyla İstanbul’a ve kıl payı kaçırmadan, 23.00 uçağıyla da Ankara’ya dönüyor, sora sora Bağdat’ın bulunuş öyküsünü burada, Irak 15–20 yıl sonra belki normale dönebilir düşüncemizle, noktalıyoruz.