SUSTURULDU KADIN






Ayın soğuk yüzü, camlarda perdeler kapalı
Kilitlenen kapılar, lal hüzünlerin sopalı

Sokak köpekleri sessiz sokakta durmaz ulur
Ayakta zor duruyor bir adam burundan solur

Sebep arar
-Yemeğim nerde be kadın
-Geliyor
-Hazır değil yine
-Koydum
Sesiyse yükseliyor

-Nedir bu sofra düzen yok deyip nasıl sövüyor
Tokat ve tekme gelir sonra böyle hep dövüyor

Siyahlaşan ruhu mor halkalar gözünde utanç
Sarıldı yorgana hüznün içinde geldi usanç

Ayaz içinde vakit olmuyor sabah ne yazık
Boğar durur karabasan kader bu der alışık

Kocan döverde sever dendi derdi söylese hep
Ve kardelen gibi baş kaldırır dayakdı sebep

Ölümle tehdide başlar adam boşanma unut
Dayak çoğaldı sebeplerde yoktu hiç de boyut

Sığınma istedi devlet duyarmısın bu sesi
Duyulmayan sesi elbet kırıldı hep hevesi

Ve çınlayan gece üç el atıldı mermi neden
Ateş topuydu olan oldu bak serildi beden

Kadındı susturulan baykuşu öten geceler
Ölüm utandı! Ya siz? Yazmıyor da bak heceler

Sündüz BİGA

Mefâ’ilün / fe’ilâtün / mefâ’ilün / fe’ilün