Taş Bile Değilsin

Kudret boyası le mavilere boyanmış
Suya düşen taşa bak, çizgiyi nasıl çizer?
Dörtte üçü dünyanın dörtte bire dayanmış
Kalp gözünü aç da gör, içinde âlem yüzer...

Başka bir seyyâreden inmiş gibisin yere
Meçhuldür istikbâlin, mazin uçurum, dere
Fikrinin bayrağını çekiyorken göndere
Barış güvercinine gözlerin kurşun dizer...

Sen taş bile değilsin, olamazsın su zaten
Gökdeleni günahın can taşıyan bu beden
Katran gecelerdesin, sensin seni kaybeden;
Uçurum kenarında ıslığın şarkı düzer...

Secde görmemiş alnın, 'şükür' dememiş dilin,
En küçük rüzgâr ile sönüyorken kandilin
Tahtadan bir tabuta serilince mendilin
Eşin, dostun, ahbabın boşuna kendin üzer...

Mustafa Ceylan