Refika Doğan
16 Mayıs 2020  




"Refika’m al kalemi eline yaz,
 Yaz başına yağan ağustosu yaz.  
 Zemheri kırığı mı ruhun ayaz,
 Yüce dağlar gibi duman kar bacı… "  



Birtakım nedenlerden dolayı bu sayfalardan uzaktım ve daha da uzak kalabilecekken...

Abidinpaşa Lisesi' nden arkadaşım Hamiyet Sıtkı' nın telefonuyla irkilerek tarifsiz duygular içinde savruldu ruhum bir uçtan bir uca, kendi mecrasında sessizce.
Telefonun diğer ucundaki buruk sesten işkillenerek bekledim bu kırık sesin nasıl bir söylemle bana ses vereceğini...

Maalesef acının rüzgârı hızlı ve sert esermiş!
Lisede çok sevip saygı duyduğum İngilizce öğretmenim Saygıdeğer Şefika Karaca Alıç Hanımefendi Hakk' ın rahmetine kavuşmuş!

Böyle anlarda hep naçar kalır dilim, kalemim, sözcük dağarcığım...

Neyi nasıl diyeceğimi, bu duygu fırtınasını nasıl dillendireceğimi bilemiyorum inanın!
Yakın tarihlerle, art arda dalından düşen güz yaprağı gibi savrularak göçüp giden o güzel insanlarım, dostlarım, sevdiklerim, yakınlarım, canlarım fazlasıyla sarstı şu duyarlı yüreğimi...

O yürek artık zor sığıyor kafesine...

Kirlenen insanın aşağı çektiği değerlere ve değersizliğe karşın bizi birbirimize tutkal gibi birleştirip bağlayan yegâne güzelliklerdi yitirdiğimiz canların varlığı, birlikteliği ve bu birliktelikten oluşan pozitif enerji ile hayatın olumsuzluklarına karşı direncimiz.
Artık yoktur o güzel insanlar, yoktur o güzel değerler...

Dünyanın kendi ekseni etrafında mütemadiyen dönüşü gibi hayat da devam etmekte  acı-tatlı olaylar, olgularla…

İnsana ve hayata dair her bir şey bilinmez bir döngünün içinde ne yazık ki devamlılıkla süregelmekte ve o döngü kendi çarkları arasında gâh öğüterek gâh türeterek gâhi  (yine yeni /yeniden)  var ederek bizlerin yaşam çizgisini etkilemekte.
Yaratan' ın yarattığı duyarlı ve sorumlu varlıklar olarak, o sonlu yaşamın son kertesine gelinceye değin (YAŞAM ÇARKI dediğimiz dişlinin dişleri arasında un ufak olmadan)olabildiğince iri ve diri kalmanın çabasını taşımakla sorumluyuz.
Örselenmiş umutlarla da olsa, yine de yarınları yaşamak için azim ve çabayla tutunacağız kendimize, bizi biz yapan güzel değerlere ve tabii ki hayattaki sevdiklerimize, hayallerimize, gençlerimize, dünyanın herhangi bir yerindeki güzel insanlara, güzel şeylere sevgi ve umutla…

Tutunarak, umut ederek, severek...

Çok değerli öğretmenime Tanrı' dan rahmet, sevgili ailesine, yakınlarına, dostlarına ve her biri onur vesilesi olan sevgili öğrencilerine/lise arkadaşlarıma başsağlığı ve sabır diliyorum.

Işıklar içinde uyu güzel öğretmenim... Sizi her dem saygı, sevgi ve özlemle yâd edeceğim...


Bu arada merhaba değerli dostlarım, arkadaşlarım...