Gitti dedikleri gün
Dilim tutuldu sanki,
Bir yara açıldı ki körpe yüreğimde
Onarılmaz, annem.
Ağlarcasınaydı babam bana anlattığında,
İki acı yaşattın minicik kalbimde,
Neden?
Neden annem, neden?
Hala anlamıyorum inatsı tavrınızı,
O gün yüreğime gömdüğüm nefret
Sanaydı annem.
Düşmüştü yüreğime bir yalnızlık kaygısı,
Senin nefesin oldu,
Koynumda yatırdığım
Kedimin mırıltısı;
Yorganım, kolun oldu,
Sarıldığım yastıklar bedenin,
Bulamadım hiçbir yerde sıcaklığını,
Özlemindi beni ısıtan annem.
Koştum bir yaşam ardınca hep kadınların,
Hiç birinden alamadım kokunu,
Girdiğim koyunlarda bulamadım
O, anamsı dokunu;
Sinelerine saklandım ellerin,
Tutum da ellerini,
Yaslı anlarımda tutamadım,
Tutamadım elini annem.
Herkesin güldüğü bayramlar anlamsızdı,
Anlamsızdı şairin yazdığı
Anne şiirleri;
Anaların ağladığını söyleyenlere
Küfrettim,
‘Anne’ diyenlerden nefret ettim,
Nefret ettim sağlığında senden,
Nefret ettim annem.
Sağlığında sana annem diyemedim,
Ölmeden yazamazdım bunları,
Burkulurdu anacığım yüreğin
Kıyamazdım;
Hep sevdim seni
Diyemedim,
Sarılıp ta boynuna ‘annem’ diyemedim,
Sana ben doyamadım annem.

Ahmet İDRİSOĞLU