Uyan Ali'm (3)


Ahmet ÖZDEMİR
*****************

Dünkü yazımda Ali'nin son çare olarak Zeynep'i kaçırmayı kafasına koyduğunu anlattıktan sonra bu gün umutsuzluklar içinde nasıl bir umut ışığının doğduğunu yazacağımı belirtmiştim. Kaldığım yerden devam edeyim:
İki gün sonra bir daha konu komşu Zeynep'in babasının karşısına çıkmışlar. Erkekler bir yanda kadınlar bir yanda ısrar üzerine ısrar ediyorlarmış. Ali'nin annesi, Zeynep'in annesine:
"Bak areklik. Oğlum olduğu için söylemiyorum. Ali Yavuz çocuktur. Kimseye yalanı, hilesi dömeni görülmemiştir. İşte bütün köy şahittir. İstediğinize sorun. Tek kusurumuz fakir yoksul olmamız mı? Hayat onların hayatı, çalışır, çabalar onlar da varlık sahibi olurlar. Yârin ikisi kaçarlarsa köye karşı ne diyeceksiniz?" Zeynep'in annesinin kaşı çatılmış:
"O ne biçim söz öyle" demiş. Ağzından yel alsın. Benim kızımı kimse kaçıramaz."
"Sen öyle bil," diye karşılık vermiş Ali'nin annesi. "Sen onu kızından sor."
Zeynep'in annesinin içine korku düşmüş. Konuklar gittikten sonra Zeynep'i karşısına almış. Zeynep açık açık konuşmuş:
"Annem annem canım annem, Allah'ın bildiğini senden mi saklayayım. Ben Ali'yi seviyorum. Siz rızanızla vermezseniz, ben ona kaçarım. Başka kimseye yâr olmam."
Kadın kızına bağırsa da çağırsa da alacağı cevabı almış. Gece geç vakitlere kadar kocası ile fısır fısır bir şeyler konuşmuşlar. Sonra kimseye rezil olmama kararı vermişler. Sabah ilk işleri Ali'nin evine haber göndermek olmuş:
"Gelsinler Zeynep'i istesinler!"
Bu kez gerçek dünürcüler kız evinin yolunu tutmuş. Yeni baştan "Allah'ın emri, Peygamberin kavli ile" Zeynep'i Ali'ye istemişler. Nişan gününü belirlemişler: Zeynep'in babası:
"Ben size şunu bunu isterim diye bir şey söylemeyeceğim. Her iki taraf kendi hallerine göre ne yapabilirse yapsınlar. Sen yapacaksan kendi haline; ben yapacaksam kendi halime; herkes ne yaparsa, kendi evladı için yapar."
Bu söze kim ne diyebilirdi ki? Çok sürmemiş köy halkı nişana davet edilmiş. Köyden ve çevre köylerden gelenler Ali'nin evinde toplanmışlar. Toplu halde Zeynep'in evine gitmişler. Erkekler içeride, kadınlar dışarıda yerlerini almış. Ali bir odada, Zeynep bir odada giydirilmiş. Zeynep'e giydirilenler, Ali'nin anne ve babasının aldıklarıymış. Ali'ye de kız evinin armağanları giydirilmiş. Zeynep'i giydiren kadın Salâvat çekerek en son Zeynep'in başının çekisini bağlamış. Kırmızı yeşil renklerdeki eşarbı şerit haline getirmiş. Alnının üst kısmında başını çepe çevre dolandırmış. Üzerini altın ve gümüşlerle bezemiş, böylece dışarıya çıkarmış. Yüzükler takıldıktan sonra Zeynep ve Ali büyüklerin ellerini öpmüşler.
Aradan ne kadar zaman geçti kim bilir. Bir gün Ali'nin annesi düğün kahvesi daveti için köyü dolaşmaya başlamış. Düğün kahvesi düğüne iki hafta kaldığını duyurulurmuş. Derken düğün evinin kapısına bayrak dikiliverdi. Kadın ve kızlar kepez düzmeye çağrıldı. Arkasından kız evinde kınaya herkes buyur edilmiş. Akşam köyün her yerinden davul zurnanın sesi duyuluyor, bir yandan okuntu yapanlar armağanları dağıtıyormuş. Öğleden sonra bayraktarın evine bayrak dikilmiş, davul ve bayrak eşliğinde Zeynep'e gelinlik ve kepezi götürülmüş.
Uzun sözün kısası, kınalar yakılmış. Gelin ağlatılmış, ertesi gün hamamlar yapılmış ve zamanı gelmiş Zeynep'in kuşağı bağlanıp ata bindirilmiş. Babası bir tabak içine konulmuş bozuk para ve buğdayı Zeynep'in başına üç defe atmış.
Tembihlemişler, düğün alayı Ali'nin evine geldiği zaman Zeynep attan aşağıya inmemiş. Ali'nin babasının yalnız bir zeytinliği varmış, onu gelinine bağışlamış. Sonra o da gelinin başına kurulacak yuvanın döllü ve bereketli olması için, üç defa buğday ve para atmış. Zeynep'in gireceği cümle kapısına bir oklava ile evregeç koymuşlar. Zeynep onu alarak içere girmiş.
Nihayet düğün derneğin ardından gerdek zamanı gelmiş. Zeynep'in ve Ali'nin heyecanları ve bir birlerine kavuşma arzuları son haddindeymiş. Zeynep gerdek odasına alınmış. Sevdiğinin kapıdan girmesini, al ve yeşil duvağı kaldırmasını bekliyormuş. Şehitliği, al bayrağı, kırmızı gülü, damadın vazifelerini temsil eden al duvağı Ali'sine teslim edecek, koç yiğidinin boynuna bağlayacakmış.
Böyle mutlu bir anda insanın başına kaderin nasıl çorap örebileceğini ve "Uyan Ali'm" türküsünü okuyacaksınız.