'HAN DUVARLARI' ndan sonra, İstanbul' da bir gezintiye bizimle var mısınız?

GÜLİSTAN demiştik adına. Gazel (aruz) beyitlerinin arasına hecemizin KOŞMA sından dörtlükler atarak. Demiştik de, kargasekmez yokuşunun kargalarından bazıları kara gözlükleriyle bakakalmışlardı.

Bu VARAN-4 otobüsü, bizi doğruca üstad Necip Fazıl Kısakürek'in CANIM İSTANBUL' una götürecek.

Güneşten, ışıltılardan ve aydınlıktan korkanlar elbette GÜLCE'leşemezler. Bir de yerinde sayan statükocular. Onlar da korkaklarla aynı... Mangal gibi yürek, devasa bir idrâk ve göklerin sancılarınca bir 'şiir sancısı' lâzım bizim yolculuğumuza iştirak edebilmek için.

Eğil, hakikat karşısında azgın nefs eğil!
Kırıl ve bükül gerçeği göstermeyen yalancı ayna!
Ve
Dağıl zerre zerre enaniyet, gurur..
Burnunun ucunu göremeyen mantık, yok ol karşımdan!
Yolculuk var 'Canım İstanbul' a 'Han Duvarları' ndan 'Gülistan' ca bir yolculuk...

Hayırlı yolculuklar, gül yolcuları, gülce sevdalılarına....


CANIM İSTANBUL

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.

………………………………İstanbul benim canım;
………………………………Vatanım da vatanım...
……………………………………………İstanbul,
……………………………………………İstanbul...

Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...
Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare? ..
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...

………………………………O manayı bul da bul!
………………………………İlle İstanbul'da bul!
…………………………………………...İstanbul,
…………………………………………...İstanbul...

Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.
Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.
Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...
Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir 'Katibim'i...

………………………………Kadını keskin bıçak,
………………………………Taze kan gibi sıcak.
…………………………………………..İstanbul,
…………………………………………..İstanbul...

Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler...
Eyüp öksüz, Kadıkoy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından.
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar...

………………………………Gecesi sünbül kokan
………………………………Türkçesi bülbül kokan,
……………………………………………...İstanbul,
……………………………………………...İstanbul...

1963
Necip Fazıl KISAKÜREK

Gelecek VARAN yolculuklarında buluşmak ümidiyle, selamlar, saygılar...