Vatan sevgisi


Ahmet ÖZDEMİR
*****************

Yeryüzünde vatanı için bu kadar çok canını vermiş başka bir millet gösterilemez. Vatanımızın her karış toprağında şehit kanından iz bulunuyor.

Yaylalarımızda baharda fışkıran otlar, bu vatan için savaşmış, can vermiş analarımızın, nazlı gelinlerimizin saçları, perçemleridir. Karlı dağlarımızın dorukları yaşlı dedelerimizin yüzüdür, sakallarıdır.

Onun için ozan "ot değil onlar dedenin saçları" diyor.  Denizlere uzanan dağlarımız yiğitlerimizin çelikten kolları gibidir.  Bizde vatanımızı milletimizden, milletimizi vatanımızdan ayırt etmek mümkün değil.

Vatan sevgisi öyle bir sevgi ki tanıma sığmaz. Vatanını sevmeyen kendini yani insanlığını inkâr etmiş sayılır.  Atalarımız, vatana yapılan her kötülüğü kendine yapılan kabul etti. Vatan sevgisinde millet olmanın güzelliğini, huzurunu buldu.

 Türk milletinin fertlerini bir birine bağlayan en kuvvetli bağ, yurt birliği olsa gerek. Varlığımız, maddi ve manevi zenginliğimiz, bizi besleyen, bizi barındıran yurdumuz.  Atalarımız tarih boyunca bu toprakları korumak için canlarını vermişler.  Örneğin Çanakkale'de tarihin kaydettiği en büyük kahramanlığı göstermişler.

Vatan için ölmenin yanında vatan için yaşamanın da bir görev olduğunu bilmek gerekir. Uğruna ölünecek kadar güzel olan bir vatanda güzel bir hayat sürmek de her vatandaşın hakkı olmalı.

Vatanımız yalnız bizim değil, başka devletler halinde yaşayan milyonlarca Türk nüfusu, Balkan ülkelerindeki başka devletlerin idaresi altındaki Osmanlı bakiyesi kardeşlerimiz için de bir "Anayurt, anavatan" olarak güvence niteliğini koruyor.

Vatan sevgisinin inanç dünyamızda yeri ve önemi var.  Sevgili Peygamberimiz hicret esnasında Mekke'den ayrılırken doğduğu ve çocukluk yıllarından beri yaşadığı yer olan Mekke'ye son kez hüzünle baktı, baktı. Ve şöyle buyurmuş:

"Vallahi sen bana Allah'ın yarattığı yerlerin en hayırlısı, Allah'ın katında en sevgili olanısın. Bana senden daha sevgili, daha güzel yurt yoktur. Çıkarılmaya zorlanmamış olsaydım, senden ayrılmaz, senden başka yerde yurt ve yuva tutmazdım"

Kuşkusuz, uğrunda binlerce şehit verilmiş vatanımız göz nurumuz, baş tacımız.

Herkesin vatanı kendisi için aynı önem taşır. Vatan edinilmiş bir toprağa düşman gözünün eğri bakması bile o vatanda yaşayan herkese savunma hakkı verir.

İçinde çoluk, çocuk, genç, yaşlı, ihtiyar, kadın, erkek, hasta, vs. binlerce masumun ve günahsızın barındığı vatan topraklarını düşman istilâsından kurtarmak için çalışmak, gerekirse vatanını savunmak ve bunun için ölmek dinî bir terbiyenin getirdiği üstün ahlâkî erdemlerdendir. Toprağı vatan yapan sır budur.

Dinimiz bir Müslümanın vatanı için ölmesiyle, din için ve Allah için ölmesini bir saymıştır ve vatan için ölene şehitlik rütbesi vermiştir.

İnanç dünyamıza göre, atalarımız, üzerinde yaşadığımız bu toprakları Allah rızası için İslâm'a açtılar. Bizlere cennet gibi bir vatan emanet ettiler. İnsanımızın güzel ve temiz yaşaması için, bu emaneti korumak, bu vatanı sevmek ve bu vatana sahip çıkmak hepimizin borcu...

Evsiz huzurlu ve güvenli bir hayat olmayacağı gibi bir milletin de vatansız olarak şerefli bir şekilde yaşaması ve varlığını devam ettirmesi mümkün değil.

Değişik iklim özellikleri, doğal güzellikleri ve tarihî zenginlikleri; çok çeşitli ürünleri, sebze ve meyveleri ile Türkiye'miz, dünyada pek az ülkede bulunan bir zenginliğe sahip....

Sahip olduğumuz nimetlerin değerini çok iyi bilelim. Vatanımızı gözümüz gibi sakınalım.