Vuslata Yol Ararken



kıvrılan yolların üst başında bir ağrı
fıtratın eşiğine yönelmişken yolum
çözülen düğümde bir ilahi irade
açılmış “gel” diye toprağın kara bağrı

nerede saltanata yürüyen
şahların sultanların hayali.
Şu dehlizden ötede cümle halin vebali.

Efendim, sızlayan her zerremde elemin
Çileli yüreğimde saklı duran gül Emin
Çıktığım yol kırıldı bindiğim at çatladı
Ancak senden bana uzanacak el emin.

vuslata meyyal gönül özlemini çekerdi
açar göz kanalını seherde yaş dökerdi
eğer senden uzaktaysa ne edecek neylesin
senden gayri her varlığı yüreğinden sökerdi

düşürdüğün toprakta
bir hiçliğe yürüyen
sulardan öte düşüp kuru taşta çürüyen
varlığıma eyvah ey…

Öyle bir noktadayım ne bilgi var ne sanat
Çırpınmaya mecal yok ölüme düşmüş inat
Maharet yüzsüz yergin içimdeki ukdede
Bir kuytuda can kuşum ne baş kalmış ne kanat

Çelimsiz bakışların arzusundan kaçışı
Alnımda ecel teri akmazken
Nedir hayatın benden
Deli devre kaçışı.

Ciğerimden parçalar etrafımı sararken
Hicrana engel olup vuslata yol ararken
Her parem bir tarafta umut hayal kurarken
Seyre değer hayatın bir meçhule uçuşu

Aralanan perdenin arkasında sır biter
Zaman denen canavar her varlığı yer biter
Beden kurur kan gider alnımdaki ter biter
İşte o zaman derler eyvah uçmuş can kuşu

Hasan Ulusoy