" yalandan bir öykü

ağır aksak oynuyorum oyunumu
ne haddi var attığım kazıkların
ne de hesabı
tutan da yok ki muhasebe edeyim
kendime karşı zaferlerimi

yalanlar söylüyorum uluorta
inanıyorum sonra ben bile
pembe…beyaz…kara
ne fark eder
yalan ya işte sonuçta

bir şarkı vardı
yılandan korkmazmış şarkıcı
korktuğu kadar yalandan
be hey adam
korkulmaz mı hiç yılandan
ne sinsice yaklaşır arkandan
zaten değil mi ki
yalana da bulanan bir yılan

sözcüklere boğuyorum dünyayı
anlamıyor hiçkimse çoğu zaman
ki söylemiyor hiçbir şey
sessizliğe düşüyor cümle alem

satıyorum bir şeylerini birilerinin
pazar yerinde
üç tanesi on kuruşa
çıkmıyor hiç
ne bir alan ne de soran

güçleri mi yetmiyor
mal mı çok kalitesiz

olmuyor
yürümüyor böyle işler

bir aşk şarkısına dolanıyor dilim
biraz hüzün
biraz yalnızlık
affedin ama
ağlamayacağım bu defalık

kuşanıp zırhımı silahlarımı
cenge çıkınca
bulamıyorum hiç kimseyi meydanda
savaşıyorum yapayalnız
kendi yalanlarımla

hey! yönetmenim
ben bu senaryoyu sevmedim
çok karamsar baş oyuncu
hem karman çorman
adamın bütün replikleri
üstelik de çok bildik
olayların kurgusu
bence tutmaz bu filmin konusu
hele de
hiç vurmaz seyirciyi
belli
sıradan bitecek bu öykünün sonu

ağır aksak
devam ediyor hayat
kendime oynuyorum
yalan oyunumu


atilla güler


eski tazelerden "



Çuvaldızı kendimize, iğneyi başkasına batırabilme cüreti...
Aynaya, aynadaki gözlerimizin ta içine bakabilme cüreti...
Başı yastığa koyarken, çığlık çığlığa bağıran o sol yanımızın sesini duyabilme cüreti...
ve akıl muhakeme denilen şu minicik ama hikmeti kendinden büyük beynimizin kıvrımlarına ışık tutabilme cüreti...
Bütün bunların sonucunda, kalınan yalnızlık, sessizlik ...
Güzelin, anlamlı olanın, doğrunun, olması gerekenin; anlamsıza, yanlışa, olmaması gerekene, çirkinle cenginde varılan, görülen kısır döngü, çorak nokta, düğüm, dönüşülmez ufuk çizgisi...
Anlamı olanın anlamsız karşısında tekil kalışı...
Çürüyen değer anlayışı karşısında; yüz yüze, göz göze bakılarak yapılan yalan anlayışı...
Kişinin kendisiyle başlatıp çoğula ve nihayet toplumsal alana yaydığı, kanıksanır hale getirdiği YALAN' ın; kendisine saygısını yitirmemiş şair yüreğinde nasıl bir çığlığa, yangın yerine dönüşebildiğinin ifadeleriyle dolu yergi dizeleri..

Değerli kaleme saygıyla, dostlukla