Yandığım Sendin

Yorgun yıllarımda kalan ahtımı,
Durdukça anlayan sandığım sendin.
Kırgın dallarımda solan bahtımı,
Sordukça benleyen kandığım sendin.

Gözleri görmeyen çıkmalı nazdan,
Sözleri yermeyen yakmalı hazdan,
Gizleri vermeyen kakmalı sazdan,
Vurdukça dinleyen andığım sendin.

Heybete sarılan kalınca usla,
Gurbete sürülen dolunca yasla,
Şerbete darılan dalınca tasla,
Burdukça ünleyen kandığım sendin.

Vuslatî girip de kuruyan bağlar,
Kasveti görüp de kürüyen dağlar,
Hasreti verip de sürüyen ağlar,
Gördükçe inleyen yandığım sendin.

Osman Öcal