Havası suyuyla çeker oralar beni,
Mecnun gibi kuytulara soralar beni.

Gümanım var karlı dağlar kalkmaz aradan,
Anaya babaya dosta selâm buradan.
Gözümde tütüyor sıla, nasip Yaradan,
Havası suyuyla çeker oralar beni.

Firkatin bağında açar yoksul güllerim,
Deremedi çiçeğini yaslı ellerim.
Ne hâyâlde ne düşte yâr, susar dillerim,
Mecnun gibi kuytulara soralar beni.

Meftûn diye can kafeste vuralar beni,
Fatiha’ yla bir çaputa saralar beni.

Çekilmiyor kahrı gurbet, çile baştadır,
Ne bir haber ne mektup var, gözüm yaştadır.
Derdim bir değil yüz bindir akıl şaştadır,
Meftûn diye can kafeste vuralar beni.

Refika’m der gün özlerken gölgeye düştüm,
Sağalmayan yaraları deştikçe deştim.
Kalmasın hak üzerimde dostlar, ödeştim,
Fatiha’ yla bir çaputa saralar beni.

Refika Doğan-Antalya -Aralık 2006