-ertelenmiş sevdaların gömütüyle yüklü kırlangıç kanatları yaralı-

Sürgün diyarlarda aşkı ararken;
Kırılmış kanadı
Tükenmiş umudu
Hüzün yüküyle
Pencereme konmuştu yaralı dağ kırlangıcı...


Bu kaçıncı konuşu
Kaçıncı sığınışı...
Umarsız gözleri bitap
Ürkü dolu...
Al beni al dercesine
Yakarıyordu

Alıp yasladım sineme, üşüyordu
Öyle narin
Ve sessiz...
Kırağı yemiş yüreğim inim inim...
Taşıyordu...



Durur mu başağa sevda ekilen yürek?
Doyar mı hasada ömür, altı ay gerek...


Düş ey peri kollarıma kurbanın olam,
İncitmem kıyamam sana, gerçeğin olam!
Yeter ki dinsin yaşların, kokunla kalam...

Bilemedim kıymetini, bilemedim ki!
Geç kaldım hep sevdalara diyemedim ki!

Geldi işte korkulan an, gidiyorsun!
N'olursun elveda deme, üzüyorsun!
Bir hoşçakal yeter bana, umut kalsın!
Son vedayla dudağımda izin kalsın...

Unutma ha! Seviyorum, bendeki cansın
Yaralı dağ kırlangıcım, bendeki can…


Refika Doğan

.







.