Saygıdeğer şair, yazar Yıldırım Öğretmen' in ' İnsan Ol ' şiirine atıfla...

Evrendeki canlılar içinde özene bezene, her şeyiyle farklı yaratılan tek varlıktır insan. Bu farklılığın en bariz özelliği akıl-muhakeme gücü ve bu gücün dil ile ifadesidir. İnsan beyniyle düşünür, yorumlar ve düzgün, anlamlı sözcüklerle dile getirir. Akıl-muhakemesini kullandığı sürece insandır. Bunun aksi hayvandan farksızlıktır. Çünkü insan dışındaki hiç bir yaratılan, duygu ve düşüncelerini akıl yürüterek yorumlayamaz, düzgün söz dizimleriyle dile getirip ifade edemez!

Bu gerçekten yola çıkarak, insanın her yerde insan olduğu unutulmamalı! Adı, rengi, kökeni ne, nasıl olursa olsun, doğanın bu gerçeği değiştirilemez! Yaratan aynı / BİR iken; yaratılan, yapıda aynı, özde farklılaşır; insan olma yetisiyle, zekâ ve becerisiyle. İşte bu evrensel bakış açısıdır insana / insani olana gönül vermek, sevmek, yükseltmek… Boş ve anlamsız ayrımların, kıyımların girdabındaki insan, yazık ki kıraç bir toprağa benzer.

Yaratan tarafından türlü renk ve yapıda yaratılan insan; insan olma paydasında, insani değerleri taşıyabilme yetisiyle özde ayrışarak, yaşam içindeki yerini / çapını tayin eder kendi ölçekleri içinde. Her insan, yaşam dediğimiz bu arenayı doğal olarak sorgular, yargılar, çözüm üretir ya da acz içinde çözümsüzlüğün ummanında boğulur.

Doğal yaşam süreci doğum ve ölümle başlar. Bu iki basamak arasında ki kalın çizgi -bitimli ömrün nerede biteceğinin bilinmemesiyle gizemli kaldığı- yaşam çizgisidir. Bu bilinmezlik yaşama anlam katarak, ölümün soğuk yüzünün birazda olsa algılanmasına ve yaşamın daha da değerlenmesine dayanak olur. Böylece, madde ve mânâ kavramlarını irdeleme, sorgulama fırsatı doğar insanoğlunda.

Madde bu dünya iken mânâ, insanın içselliğinde (maneviyâtında)  moral anlamda taşıdığı ve insanı yükselten değerler zinciridir, erdemdir. Bitimli ömrün sonsuza yolculuğunda yaşam ' madde ' olarak biterken; özde taşınılan değerlerin maneviyâtında yükselerek ya da alçalarak sıratı geçer. Geride bıraktığı ve yanında götürdüğü ise sadece insan olabilme erdemi / değerler silsilesidir. Değerlerini çıkarları uğruna kirleten, ayaklar altına alan insan insanlıktan çıkmış, özünü satmış, alçalmış yaratıktır sadece.

Kısacası; her şey yaşanılan âlemin ve insanın kendi içinde mevcuttur, başka yerde aranmamalı! Bakıştan bakışa, görüşten görüşe, algıdan algıya fark vardır. Bakmasını, görmesini, algılamasını bilen için öylesine özlü, derin ve anlamlı şeyler vardır ki evrende; farklı pencereler açar yaşama...

Refika Doğan- Antalya/Temmuz 2007