YAŞADIM MI,NE ZAMAN?

 
Usul usul iniyorum hayatın kıyısına
Kırılgan yolda adımlarım
Yoksul baharlar, zengin kışlardan geçtim
Kaç mevsim dokundu ruhuma sayamadım.
 
Az gittim uz gittim dere tepe
Kaf dağı, Anka kuşu yok hala görünürde
Şöyle dönüp baktım da bıraktığım izlere;
Mahzun yaşlar vardı ömrümün gözlerinde..
 
Bazen meltem misali efil efil
Esip geçen  bendim ince yoldan
Bendim  lodos, bendim karayel
Bendim  ateşle duman
Yoksa bir rüya mıydı gördüğüm?
Yaşadım mı? Ne zaman?
 
Usul usul inerken hayatın kıyısına
Heybemden tek tek atıyorum zamanı,
Her sabah doğan gün kuşuna…

Belki de “ herşey boştu” diyeceğim
Varınca ölüm yokuşuna
 
Asuman Soydan

Ömrünüz uzun olsun Asuman Hanım, güzel insan; hüzünlendirdiniz, zamana yolculuk yaptırdınız  bu  duygu yüklü dizelerinizle.
Güçlü kaleminiz hep yazsın hayatı, sevgiyi, dostluğu, insanı...
Sevgilerimle...