Hani, bir yaşmak örtmüştüm başına,
Oyalı;
Yolumuzu açmıştı, birlikte
Sevdaya giden,
Onunla kıymışlardı nikâhımızı.
Bana vermiştin kendi yaşmağını,
Taşıdım koynumda hep,
Sen gelinceye dek.
Namusumdu yaşmağın
Koynumda,
Sevdandı, sevgindi, aşkındı,
Bedenindi, tenindi tenime değen;
Yaşmağındı derdimi döktüğüm,
Gözyaşlarımı sildiğim,
Yalnız köşelerde;
Seni taşıdım yıllarca yaşmağında.
Hani,
Atmıştın şöyle, geriye omzundan,
Gel demiştin ardımca.
Süründüm günlerce, aylarca, yıllarca
Geçtiğin yollarda.
Atarak ayaklarımın altına,
‘Namusum senin’ demiştin,
Tutuşan yüreğimde
Yaşmağınla, özdeşleşmiştin;
‘At’ demiştim, öldüğümde mezar taşıma,
Bana yar olmuştu yokluğunda.
Onunla gelsin güzel kokun,
Bukle bukle saçlarından bir tutam bohçala,
Koysunlar kabirde yanıma.
Sen mutlu ol yeter
Kalırsan, ardımda;
Avunurum yaşmağınla,
Avunurum YAŞMAĞINLA.

01.Kasım.2007 11.25