Yavuz Bülent Bakiler

Ahmet ÖZDEMİR 
Yavuz Bülent Bakiler'in hemşerim olmasından gururlandığımı söylemeliyim. Hayatından bir kaç satır başı aktaracağım.
23 Nisan 1936 Perşembe günü Sivas'ta dünyaya geldi. İlkokulu Ziya Gökalp ilkokulunda okudu. Liseyi Sivas, Gaziantep ve Malatya'da tamamladı. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni bitirdi.

Mezun olduktan sonra bir müddet Yeni İstanbul Gazetesi'nde ve ardından 1964-1968 yılları arasında 4 yıl Ankara Radyosunda çalıştı. Bu görevinden sonra 1969-1975 arasında Sivas'ta avukatlık yaptı. Sivas'ta Hizmet gazetesinde başyazarlık yaptı.

1961 Anayasası'nın getirdiği serbesti ortamında sesini yükselten sol akımlara karşı Sivas'ta ilk defa sert muhalefet yaptı.

Bir süre Başbakanlık Toprak-Tarım Reformu Müsteşarlığı'nda Hukuk Müşavirliği yaptıktan sonra 1976-1979 arasında Ankara Televizyonu'nda çalıştı. Bu görevi sırasında çeşitli kültür programları hazırladı.

Kültür Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı oldu. 12 Eylül Darbesi sonrasında aynı bakanlıkta Bakanlık Müşavirliği kadrosuna atandı.

1992 yılında Başbakanlık Müşaviri olarak atandı ve burada iki yıl görev yaptıktan sonra 1994 yılında kendi isteğiyle emekliye ayrıldı. Yavuz Bülent ağabey, Sivas Milletvekili olamasa da Sivaslılar onu manevi vekilleri bildi. O da Sivas'a ve Sivaslılara karşı duygularını her fırsatta dile getirdi.

İlk şiirleri mahalli gazete ve dergilerle öğrenci iken arkadaşlarıyla birlikte çıkardığı Kopuz dergisinde yayınlandı. Yazıları bir süre Yazı İşleri Müdürlüğü'nü yaptığı Orkun ve Türk Edebiyatı (1980) dergilerinde de çıktı.

Aylık yayın hayatına 16 Mart 1950 tarihinde başlayan Hisar Dergisi şairleri arasında da yer aldı. Türkiye Gazetesi'nde köşe yazarlığı yaptıktan sonra Halka ve Olaylara Tercüman Gazetesi'nde yazıları yayınlanmaya başlandı.

Samanyolu Televizyonu'nda Türk Cumhuriyetleri'ni anlatan "Bizim Türkümüz" ve Türkçe'nin doğru kullanılmasını öğreten ve açıklayan "Sözün Doğrusu" programlarını seyircilerle buluşturdu. Şüphesiz, Yavuz Bülent Bakiler, günümüzde Türk dilinin en büyük savunucusu oldu.

Konferanslarında, eserlerinde ve programlarında Türkçe'nin doğru kullanılmasını sağlamak amacıyla büyük çaba sarf etti.

Dilimize yüzyıllar önce girip hala kullanılan kelimelerin de bizim dilimizin bir parçası olduğunu savunurken daha ziyade yakın dönemde Batı dillerinden dilimize giren kelimelere savaş açtı.  Türkçeyi iyi kullanan bir aydın olmasının yanında iyi bir hatipti.

Sivaslı olmasının özelliğinden olsa gerek gurbetin ve hasretin şairi olarak tanındı.  Sılaya hasreti onun şiirlerinde görmek mümkündü:

 

 ".... Bir gün bir derviş gibi çıkıp gelirsem eğer

Görürsem bir daha gönül gözüyle seni

Anla bir rüzgâr gibi yüreğimden geçeni

Ve sonra anam gibi sar beni Sultan şehir

Yavuz Bülent Bakiler'in tevazuda günümüzün Mevlana'sı solduğunu söyleyebilirim. Kıskanç ve bencil değildir. Karşısındakini yüceltmekte cömerttir. Çoğu kez benim hak etmediğimi düşündüğün iltifatlarına mazhar kaldım. Başkalarının düşünce ve duygularını kendi düşünce ve duygularıyla karşılaştırabilme kabiliyeti olan çok az sanatçıdan biridir.  

 

"Bir ana gülümserken yorgun ve güzel

Yüreği müjdelerle tüy gibi hafiflerken,

Orda, bir çocuk doğar sımsıcak dünyamıza

Burda ben...

 

...........

 

Dokunsam, martı gibi uçup gidecek sanki,

Solgun yüzlü bir avuç kar.

Orda, bir gece yarısı, bir hasta çocuk sayıklar,

Burda ben...

 

Birden bire uyanır bir ana uykusundan,

Sapsarı bir korkuyla bakakalır nefessiz.

Orda, sabaha karşı bir çocuk ölür sessiz,

Burda ben...

 

O milli şiirimizin öz ve şekil özelliklerini kendi şiir potasında eritti. Şiirlerinde, Anadolu'ya, Anadolu insanına eğildi. Onların durumunu, beklentilerini, kaygılarını tasalarını yapıcı bir tavırla dile getirdi.  Sade ve rahat bir dili, aydınlık bir üslubuyla milli ve manevi değerlere bağlı kaldı.