YAZ BENİ

Ya kına taşındasın,ya da dürdün defteri
Çağırdıkça kaçtın hep gelmedin hiç yakına
Ey uzağın baharı, kır kalemini kır, at
Kırat yüreğim kışta, susturamaz yaz beni

Şarkı garbı bitirdin,gurbete döndün yeni
Kurudu dudaklarım hüzünlüdür her şarkı
Nerden çıktı ayrılık, aşkımız meğer düş'müş
Düşmüş yeşil yaprağım, gazel eyle yaz beni.

Sür takvime kokunu,ilâç diye sür teri
Gönlün uzay mekiği,otur koltuğuna sür
El âlem diyor şimdi, nerden çıktı bu sem'i?
Busemi özlemiştir, yüzündeki yaz ben'i

Ta bela denizinde tutuştur gökle yeri
İn de yorgun sahile asıver bir tabela
Gönlüm kara tahtadır,ikinci harfim oldun
A'yı kaldır ortadan silinmesin yaz B'eni

Kar, deş de şirimi seni göreyim seni
Hıçkırıyor ceylanın değil ki bacı kardeş
Hasretinin alevi boyar gecemi al al
Al sıcacık koynuna, yâr bahtına yaz beni

Mustafa CEYLAN


----------------------------------------------
Şiir: GÜLCE-DÖNENCE

Yarışa mı girsek ne GÜLCE yazmak için, son günlerde GÜLCELER gül veriyor. Tebrik ve saygı ile.

Gülce sizlerle yediveren gülü gibi açacak, çoğalacak, ebediyete değin sürecektir elbette...

İyi ki varsınız, iyi ki...
Ustalara selam ve saygıyla...

Gülce'nin bahçesinde gül yeni, gonca yeni
Yıllanmış dostluklarda gülen gözler bulursun.
Şiirler şarkılara, hasret vuslata varır,
Vurduğun tezenede anlatır her saz beni...

Sevgi, saygı ve gönlümün akışıyla. Dostlukla...Enver Özçağlayan