"Uslandım" diyor hele de bakın şu ihtiyar görünümlü delikanlıya.
Mümkün mü uslanması?
Siz onun "uslandım" demesine bakmayın.
Yemin ediyorum uslanmaz. Yemin ediyorum bak!
Niye mi?
Durun anlatayım size :

Demiş ki;

"Sevda dedim olmadı, hasret yağdı üstüme,
Yeşil gözlerindeki kara yaşla ıslandım,
Yuvarlanıp dağlardan düşen çığdı üstüme,
Hep çile yudumladım, garip başla uslandım."

Şimdi, bu mısralardan sonra, bu coşkun yürek, bu yeşil gözlerden kara yaş akıtan yüreğin dağlardan düşüp çığ altında kaldığını mı sanıyorsunuz?" Geçin bir kalem. Çığ altından, nasıl da doru taylar gibi silkinip çıkacak göreceksiniz. Aşkta mağlubiyeti kabul etmemiş daha, sadece "uslandım" diyor. Dağdan-dağların zirvesinden paldır küldür aşağı düşmek kolay değil. Aşk dağının dibine düşenlerin üstü çığla kaplı olur. Zaman, yeşil gözlerden kara yağmurlar yağdırır. Ama, seven, sevgiye tutkun sevdalılar için bu gelip geçicidir. Hele ki kemâl-i yaş'a ağaran şakaklarıyla ulaştığını söylemeye çalışan yosun gözlülere tutkun bir "aşığın" aşktan vaz geçmesi hiç imkânsız. İdrisoğlu bu. Dikkat edin, ne diyor? "Uslandım" diyor. Sevmeyi bıraktım demiyor ki. Uslanmak. Gönül uslanır mı şair yüreğinde? Sadece, zaman aralığı bulamamıştır da ondan. Çektiği sıkıntılar, sırtından yediği hançerler, böğründen yediği dost kamalarının acısı vardır şimdilerde; o yüzden "uslandım" diyor. Kısaca bütün bunlardan "ders aldım" demeye getiriyor. Ders aldım evet, ama, bundan sonra daha dikkatli olacağım; sessiz sakinim; akıllandım diye sesleniyor.

Aşk, aklın bittiği noktada apansız bitiveren goncaların gölgesinde yok olmaktır. Aşk, zaman-mekân tanımaz. Aşk, yakar- yıkar, duman eder. Aşka düşüp de perişan olanların destanıyla doludur Türk Halk Edebiyatı.

Aşk adamı böyle yapar işte. İki yol ortasında deli kuşlara çevirir. Kanadı kırık kuşların hüzün gözyaşı eyler şiirlerini. Şairimiz bu şiirde aşk-dostluk konusunda duygularını ifade etmeye çalışmış. 1'nci ve 4'ncü kıtada aşk; 2 ve 3 'ncü kıt'alarda ise dostluk konusunu gündeme getirmiş. Çığ altında aşk ısısı yakar İdrisoğlu'nu. Yakar da;

"Bir ahu göz yüzünden kaybettim de fendimi,
Dizeleri yazdıran bir araçla ıslandım,
Yalan sözlere kandım, adam sandım kendimi,
Başıma koyduğun bu ateş taçla uslandım."

der, döner kendini suçlar. Göğe taş atıp başını o taşın altına uzatan, kendi ipini kendi çeken, cümle suçu sevdiğinde değil kendinde bulan insan olur ve "yalan sözlere kandım, adam sandım kendimi" der.
Başına ateşten taç geçirilmiş bir sevdalıdır şair. Mevlâna, mum ve insan konusunda, her ikisi de baştan yanarlar diyor. Aşka düşmüş sevdalıların baş yangınları mahvedicidir.
Bu şiirde şair;

"Bereket ellerindi, ben yokluğa alıştım,
Tatlı bana uzaktı, zehir aşla ıslandım,
Hep iyilik istedim, hiç durmadan çalıştım,
Başıma nahak yere inen taşla uslandım.

Doyurdum garip diye insanların açını,
Elin bağırsağından inen dışla ıslandım,
Belalardan kurtardım hep ellerin kıçını,
Bana layık görülen sahte baçla uslandım."

kıtalarında kendince yaptığı hataları ve dost görünenlere nasıl inandığını ortaya koymaktadır. İnsanları ve başkalarını mutlu etmek için çalışanlar, kimi zaman kendilerini- kendi problemlerini dahi unuturlar.

Dostun derdini kendine "ilâç" görenlerin usanası mümkün değil. "Uslandım" dese de bakmayın İdrisoğlu'na siz. En uzak iklimlerde bir damla çile yağsa, o çeker onca çileyi ve bir çocuk ağlasa anasından evvel o duyar o çocuğun sesini. Bir yoksul boynunu bükse o yıkılır bir anda ve ramazan sofralarının sergilendiği odaların eşiklerinde o bekler yetimleri, kimsesizleri...

Aşkın "delirmiş" ve "yayıdan çıkmış halini" arayanlar, kendilerini bir dinginlik ve sessizliğin ardına gizlemeye gayret ederler. Oysa içlerinde nice fırtınalar, yangınlar ve depremler vardır. Adrenalin diyor kimileri buna, heyecan diyor. Ne derlerse desinler, "aşık usanmaz yâr nazından, dost çilesinden." ve gıdasıdır aşığın çileler, nazlar...
*
Usta kalemi tebrik ediyorum.
Selamlar, saygılar....

Mustafa CEYLAN

kır saçlılar uslansa gençler uslanır tahminim göre. aslında uslanmak neye yarar gönül yaşı on yediyken. tebrik ve saygılar şiire ve değerli yoruma.

Öncelikle her iki üstada da teşekkürlerimi sunarak başlamak istiyorum sözlerime.
Eserleri noktalama işaretlerine kadar hissedip yorumlayan, eserleriyle olduğu kadar, şiir kritikleriyle ünlü üstatlarımı her zaman hayırla yadedeceğimizin bilinmesini isterim.
Beni tebesüm ettirip sonra kahkahalara boğan değerli yorum kritiklerinde eğitici ve yol gösterice tümcelerini okurken 'işte usta bu' dedim.
Kalbi teşekkürlerimi, saygı, sevgi ve muhabbetlerimi sundum her iki üstadıma...