YETİMLİK BU OLMALI - O GİDİYOR (Gülce -Buluşma)

Yüküm yüke benzemez, görev ağır ki ağır
Omzumda bir cihan ki, cihan güneşine eş
Titrer elim ayağım, ateşsiz yanar bağır
Bilen varsa söylesin, doğdu mu böyle güneş?

Güneş bizi terk etmeye niyetli
Bilmez mi ki yüreğimiz onsuzluğa diyetli
Bilmez mi ki yarı canlı yaşanmaz,
Bilmez mi ki yol bulunmaz, İz bulunmaz.
Toprağın yağmura hasreti gibi
Yürekler aç, ruhlar muhtaç dedikçe,
Bıktırdık mı bu aşktan?
Canımızdan geçeriz de, biz bıkmayız bu aşk/tan?

Sen Ey! ...
Merhamet abidesi, sen yetimler yetimi,
Kimi sevdana muhtaç, ya da bîhaber kimi
Doyamadın anneye, baba” sözü muamma
Yine de gülümsedin, her durumda, daima
Belki de okşayacak bir el aradı saçın
Hiç itiraz ettin mi, ne idi senin suçun?
Yüreğinle yol aldık, bastırdık isyanları
Sen sabır gergefinde, nakışladın canları
En çaresiz anlarda hep seni örnek aldık
Körpecik yüreğinde sanki ummana daldık

Gidiyorsun! ...
Ne olurdu görseydik nur cemalini biz de,
Feryad-ı figân ile yüreğimiz ayazda.
Sana olan sevdamız sanma ki yalnız sözde
Hiç ayak basmadığın yollar bile niyazda.

Sahabenin gözünün biri de ben olsaydım
Eşiğine yüz sürüp, gül kokunu alsaydım
Senin için sararıp, solsaydım can, solsaydım!
Kim bilir kaç yüreğin feryadı bu avazda.

Gidiyorsun!
Gelişinle Kisra’nın sütunlarıydı yanan
Gidişinle ağlıyor, kavruluyor cümle can.
Yüreğimiz sevdan ile vururken
-Öyle bir darbe ki, döndük şaşkına
Ne değişti söyle, durup dururken?
-Gidecek ne vardı Allah aşkına?

Desem de bağışla, Mecnun’a eşiz
Bağışla bizleri, bağışla Ey Can!
O yüzden beteriz, o yüzden şokta
Sen olunca uğurlanan…

Gidiyorsun!
Mademki gidecektin Ey Güllerin Güzeli!
Göster nur cemalini rüyada bile olsa
O insan yüreğinin vurgunuyuz ezeli
Değişmem dünyalara ömrüm yolunda solsa.

Bilesin! ...
Kirpiğimden yere süzülen yaşın
-Sen varsın içinde Güller Güzeli
Kederi bitmiştir bu garip başın
Varlığını can evinde sezeli
Bu can hasretinden olsa da heder
Yine yollarına düşer derbeder
-İğne deliğinde bulsa da keder
Her bir hücrem varlığınla bezeli.

Varlığını seninle anladı beşer
Âlemlerin Efendisi, seninle!
Sen inle yüreğim şimdi, sen inle
Ve dayan! Ve yanabildiğince yan!
Bir yolcu ki uğurlanan, sevdası, ayan beyan

Ey Sevgili!
Sen değil oldun kadını insandan sayan?
Cümle zorluklara inat..
“Yok dedin karanın beyazdan farkı”
Dedin ki:” Sevgiyle dönmeli dünyanın çarkı! ”
“Yok dedin Acem’in Arap’a üstünlüğü
Ve Kara Karının oğlu Bilal’de seninle gül/dü
Seninle aydınlandı koca kâinat.
Sen yeryüzünde denge, sen en hassas tartıydın.
Gidişinle çöle dönmez mi yüreklerimiz?
Bırak bu gitmeleri, bırak…
Desem de boşuna, dayan yüreğim,
O gidiyor, yetimler yetimi biz.
.
“Benden sonra dönmeyin dedin eski düzeninize”
Bu muydu içindeki tek korku Ey Sevgili!
Telaşın bu muydu?
Kolay mıydı karayı ak eylemek sabırla,
Hoşgörüyle, merhametin en zirvesiyle
Kolay mıydı zehiri bal eylemek?
Az mıydı çektiklerin can!
Hâlâ aklın bizde mi giderayak?

Hâsılı insan olmayı senden öğrendi insan
Seninle aydınlandı karanlıklar
Seninle can buldu cihan., seninle Ey Sevgili!
Ve senden öğrendi beşer, zulmedene gülmeyi
Seninle ağardı tan.

Gidiyorsun! ...
İki emanetin varmış, cümle değerlere baş.
Dedin ki:” Rehberiniz olsun o kutsal lîsan”
“Ve ardımda bıraktıklarımla olmayasınız aralı”
Gidiyorsun Ehl-i Beyt’in sevdası yüreğinde
Gidiyorsun Ehl-i Beyt yüreğinden yaralı

Melek Hasletli Canan, hakkın helâl mi bize?
“Ümmeti, ümmeti “demezsen nasıl çıkarız düze?
Ey gören gözümüz olan! Ey yürek közümüz olan duy bizi!
Gökte “Ahmet” yerde “Muhammed” olan gidiyorsun ha!
Gidiyorsun aklın bizde kalarak,
Ve öğüt üstüne öğüt
Ve ders üstüne ders, giderayak
Her dediğin başımızın tacı da
Söyle yerini kim dolduracak?
Bilmez misin gidişinle
Kaç yürekte kıyametler kopacak…

Gidiyorsun
Ayağının altına alarak her pürüzü
Barınmasın diyorsun cahiliye izleri
Gidiyorsun yetimler yetimi bırakarak
Belki de sevgimizden bıkarak gidiyorsun
Biz seni görmeden sevdik de Ey Yâr!
Ne gül kokunu aldık, ne gördük nur yüzünü
Göreni, görmeyeni yakarak gidiyorsun.

Ve şimdi,
Öteler geçiyor perde perde önümden
Bir karanlık canlanıyor gözümde uçsuz bucaksız
Ve içinde debelenen insanlar.
Ve feryat figan canhıraş haykırışlar
Bir karanlık canlanıyor gözümde, zifir mi zifir
Bir ışık yayılıyor karanlığın içinden sonra
Nur üstüne nur…
Kisra’nın sütunları inerken yere bir bir
Seninle taçlanmıştı insanoğlu
Sebeb-i aşkınla can bulurken cihan
Sendin semada gezinen o nur,
Ve sen oldun arz/da, yegâne onur…

Gidiyorsun!
Yıldızlar uçuşurdu' derler alnından düşen terden
Hayalinle avuturken bîçare yüreklerimizi
Bize hayal, bize düş olsa da
Vuslatına kurduk tüm saatleri
Sana kavuşmak için medet umduk seherden

Gidiyorsun!
Ardında bıraktığın sel yatağı yanaklar...
Bocalayan ruhlara tarifsiz zaman düşer
Söyler misin, sen gibi bizi hangi yan aklar?
Çarem/siz kalırız suskun çaresiz
O yıldız kaydığında bilin ki cihan düşer.
Rüyada bile görsek, gönlümüze tan düşer

Hayali bile güzel olanım duy beni!

Ne zaman bir türkü düşse dilime
Sözler seni söyler, saz sana inler
Gülce kokar nefesler
Güle keser dört bir yan
Açarsın gonca gonca her mevsim seni beyler

Sana gönül vereyim, özümde güller açsın.
Seni her gün göreyim, gözümde güller açsın.
Gülerek bak yüzüme, yüzümde güller açsın.
Kara sevdalanayım bu yürek yansın.

Sana sevdalanayım, sazımda güller açsın.
Seni her gün anayım, sözümde güller açsın
Yalnız baharda değil, yazımda güller açsın.
Kara sevdalanayım bu yürek yansın.

Ya da bir iki satır yazmaya kalksa kalem
Sevda diye dizilen sensin beyaz kâğıda
Kirpiğime tutunan sanma ki bir kaç damla
Memnundur hayatından “Gel, gel” eder ağıda

- Işık tut geceme, nurunu gönder.
Bıktım karanlıktan, var mı dahası?
Kavur ateşinle mecnuna dönder,
Yorgun yüreğimin karasevdası

- Hayalimde nur cemalin çizerim
Varlığınla viranemi bezerim
Aşk denince yalnız seni yazarım
Var mı bu sevdadan, daha âlâsı?

Nur yüzünü seyretmeden yananlara selâm olsun
Sen ol gönlümün sultanı, sensiz günler belâm olsun

R) esmini çizmeye dil aciz kalı(R
E) y gülüşü güzel, Ey derde çar(E
S) evdanı anlatmak fermana mahsu(S
U) falır bedenim, gözler dolu s(U
L) âl olurken diller, kalır mı meca(L?

Gitsen bile…
Bilesin Ey Sevgili,
Her anımda sen varsın, sensin Kur-an okulum
Anlam kazanır yılda her dilim gül kokulum.

Derim ki...
- Kâh bülbülün dilinde, kâh Mecnun’un çölünde
Gönül gerçek aşkıyla hemhal olurken yanık
-Ardımda dağlar dağı, kolum O'nun kolunda
Varsın bilmesin bilen gün tanık, gece tanık
Güller Şahı nazar kıl yakışmaz mı şanına?
Ne yapsın buna akıl kavrulurken narına
Can murada ermeden ya biterse nefesim
Ya, yan, Ey Can! Ya yıkıl, uğraşma zararına

Gitsen bile...

-Ak yürekler sana kara sevdalı
Kıskanan yok birbirini nedense?
-Bu güzellik tarifsiz bir gül dalı
Az geliyor ne yazılsa, ne dense.
Söyleyin!
Hangi kul nasiplenmez bu ayaklı okuldan?
Yaradanım şahit ol, biz razıyız o kuldan!

Zübeyde Gökbulut
2010 / KIRŞEHİR