YİNE GÜLMEDİ (Gülce Buluşma)

“ At ile avrat, yiğidin bahtınaymış”
Ne yaparsan yap!
Ne dersen de, olmayınca olmuyor!
Çok uzaklardan,
Hem de çok uzak yerden geldik.
Gönül bohçamızı ayaklarına serdik.
Ne kaş göz eydik,
Ne de kem bir söz dedik,
Olmadı,
Yine yüzler gülmedi…

Gönüller birbirine sımsıkı kenetlendi,
O nikâh masasında, pür neşe “evet” dendi,
Ne oldu anlamadık, iki gönül gücendi!
Ne yaptıksa olmadı, yine yüzler gülmedi!...

Yaralı yüreklere,
“Dom dom” kurşunu değdi,
Kabuk tutmaz yaralar bin parçaya bölündü.
Suratlar düştü,
Yine kaşlar eğildi,
Ne yaptıksa olmadı, yine yüzler gülmedi!..

Dikiş tutmaz yaralar, dikilmeden söküldü,
Sitem dolu bin bir söz, dillerinden döküldü,
Diz bağları çözüldü, beller yine büküldü,
Ne yaptıksa olmadı, yine yüzler gülmedi!...

Ali GÖZÜTOK
2 KASIM 2011

tebrikler ali hocam.gülce sayenizde yürüyor bakalım. bizim yürek sustu kalemde sustu. selam ve saygılar olsun.

Yerginin bir başka tadıyla dolu kalem...
Umulmadık bir anda yine umulmadık gücenmelerle sarsılan, bütün bunlara bir anlam veremeyen dost yüreğin, sitayişle dolu sorgulayışlara yine kendi sesinden yanıtlarla içimizi sızlatan, dostluklardaki sorumluluk adına örnek olan anlamlı dizeleri karşısında bir kez daha teşekkür ediyor; başarılı kalemin artık sadece mutlu olmasını / mutlu kılınmasını, her ne ad altında olursa olsun gücendirilmemesini diliyorum! Çünkü O bunu hak ediyor, sevecen dost yüreğiyle!
Saygı ve dostlukla...

Çok teşekkür ederim Osman hocam.
Biraz geç oldu cevabım, yeni gördüm kusura bakma....