yitirmez yıldızlar ışığını
sevdikleri bulabilsin diye onları ..


karanlığında bile görebilir,
verebilirim ışığımı sana
yığılıp kalmayasın ve benden geri düşmeyesin diye
sırtımda taşır / göğsüme yaslar,
dermanın olurum.
üzülmek…Ne demek? Yanar ölürüm!
Çabalarım sana.. Sana sevdiğim..!

üşüme sen canımın içi.
yüreğim, can kafesim ,
sinemin üstü yerin;
otar / sağaltır sonra da
bir olup ağlarım yarana,
seninle…

düşün ki, rengini yitirmiş al beyaz gülsün;
alırım usul usul avuçlarıma..
kirpiğine uzanan parmaklarım
ipeksi dokunuşlarla / iner
gönül şehrine.
konarım alnının tam ortasına
masum ve sıcacık buselerle
minik bir çocuğu severcesine..
nefesim sarar ılık ılık rengini
yeniden açarsın pembeden / aşk ile..
hayat nereye savurursa savursun!
sen yüreğimde tutkumsun.

sen babasın ben ana,
iki acı
yanyana..
yüreğin kanarsa / yanarsa canın,
bil ki, ötelerde özüm kanama.


……II


biz seninle yanarak “ biz “ olmadık mı?
ağrıyan başlara diz olmadık mı?
alevin içinde köz olmadık mı?
canımın içinde can olan ey yâr / dinle;
inleyen nâlânın bu ben değil mi?
gözünden ağuyu içen değil mi?

teker teker topladım tohum yerine
ekledim canıma cam kırıklarını
yeter ki titremesin / kirpiğin ucu,
kahırlı renklerin acısıyla..

hasretinin katlinedir fermanım
ses olup dokunurum / namlunun ucuyla.

yüreğim bir koşu / seni almaya / taa
nerden gelir yaran sarmaya
alevinle kavrulmaya / yanmaya...
bazı duru bir çay / parçalı bulut ..
bendini yıkarak senin olmaya.


……III


her âh’ ın sonunda anlamadın mı
yetimler diyarı hâr yüreğimi?
kınalı çiçekte solunca kına
kevgire döner canımın kafesi
Oluk oluk damlamadı mı?

alevin koynunda yandım / inledim..
gecene akarken elem şehrinde..!


acınla belenen yüreğim sende
ekledim tenimi tenine / titrek
bir mumun tedirginliğinde
parçalı ruhuna güneşim; "gel…" de,
yaralı serçem..! sarıp sarmalar
içiririm
avucumla suyu.

bestelenir dilimde kır çiçekleri
şiirlerin dizesinde anlatırım kelebeği
ben sende can yongası / sen ben de
yongaya can..
sanırsın kırklar kapısı yüreğimin geçidi
soyup attı şu benliğim maddeyi bedenimden
kıyamam tek teline.. uzattım
dost elimi..
yokluğunla yok olurum
istemem sensiz ben’ i…
istemem
Sensiz…


Refika Doğan

konarım alnının tam ortasına
masum ve sıcacık buselerle
minik bir çocuğu severcesine..
nefesim sarar ılık ılık rengini
yeniden açarsın pembeden / aşk ile..
hayat nereye savurursa savursun!

Rengi pembeye dönen beyaz güllerin kirmizi renginde son bulsun,hic solmasin rengi,yildizlar isigin, günes ask atesi,muhtesem bir siir okudum kutlarim harika kalemini,selamlarim antalyaya refikacigima,sevgilerimle..

...
üşüme sen canımın içi.
yüreğim, can kafesim ,
sinemin üstü yerin;
otar / sağaltır sonra da
bir olup ağlarım yarana,
seninle…
...

kaleminizi kutluyorum ,imgeler şiiri öyle bir derinleştirmiş ki... sustum...Tebrik ederim sevgilerimle kalın.