"Gözlerinizin buğusundan yağmur vaktinizin geldiğini anlayıp, teselli
şemsiyesi ile sizi himayesine alan ve sizi mutlu edebilmek için çabalayan
bir seveniniz, dostunuz varsa; onu sakın kaybetmeyin....”
Yusuf Bozan






Yok Arkadaşım



Yol arkadaşım!
Can arkadaşım!
Senden bir haber yok,
Bir selam yok, bir nefes yok.
Çok yalnızım,
Sensiz nazımı çekenim yok.
 
Anlatırdım sana kutsal aşklarımı.
Onursal savaşlarımı,
En zayıf yanlarımı,
En deli çağlarımı.
Çok bahtsızım,
Sensiz derdimi dinleyenim yok.
 
Yol arkadaşım!
Son arkadaşım!
Duygular sarmalamış,
Çok yakıyor sol yanımı.
Ben yine aşığım
Bilmiyorsun, haberin yok.
Yoksa sen de unuttun mu beni?
Bir ara, dinle beni
Ruhuma dokunacak,
İçimi dökeceğim kimseler yok.
Hiç kimsem yok…
 
Anladım ki;
Paylaşılan bir lokma ekmeğin,
Bir yudum suyun,
Demli, otlu içtiğimiz çayın,
Kahvenin hatırı yok.
Yok işte arkadaşım,
Senden bir selam yok.
Ben yine aşığım;
Bilmiyorsun haberin yok,
Anlatacak kimseler yok.
 
Öyle çok muhtacım ki,
Yaslanacak bir omuza.
Nasıl da tutulmaya hasret elim,
Sarılmaya hasret kolum;
Öyle karanlık ki sağım ve solum
Çok yoruldum, kayboldum.
Çözemedim insanları
Çok yara aldım, kahroldum.
 
Anlatırdım sana kutsal aşklarımı.
En gizli sırlarımı,
En hazin sonlarımı,
En mutlu anlarımı.
Ama yoksun yol arkadaşım!
Yok arkadaşım,
Yok sırdaşım.




Yusuf Bozan
aralık 2015 antalya