11 Ocak 2013 Tarihinde, Antoloji  Sitesinde  Güne Düşen "Ağladı..." Şiirine Dair...


"Ağladı...


İreyhan kokulu dağlarda kaldı,
Göynüdü maralım durdu ağladı…
Hıçkırdı pervâdan dağlar ufaldı,
Kahır çiçekleri kurdu ağladı...

Gönül kâbesinin çerağı pîr' di,
Aşkla sıvadığı kaleydi surdu.
Kırılmaz çevganın çarkını kırdı,
Hakikât bezm' inde hürdü ağladı... 

Aşk' ın katresi o bahr-ı kerâmet,
Sırında kıvanan gökçe bir samet.
Nâr-ı gam içinde getirir kamet,
Hak-i dergâhını kardı ağladı...

Çığrışan bülbüldü gülzâra bağban,
Zühre’ sine vurgun bir deli çoban.
O leb-i teşne o bir dil-i sûzan, 
Gönülden gönüle cardı ağladı...

Iradı kendine kendi yadeldi,
Eridi gözünün yağı inceldi.
Sabır iğnesiyle nefsini deldi,
Kemalât cem' inde tordu ağladı...

Bâd-ı hazân değdi gönül teline,
Bozuldu perdesi küskün diline.
Ahvâlini soran yok ki biline,
Beyhûde bendini yordu ağladı...

Bir serkeş âşığın dâr’ına düştü,
Gülüşü yaralı yârına düştü.
Kırlangıç düşleri varına düştü,
Habîb'in dağında Tur' du ağladı...

"Ey sadr'ımın gülü özü derinim,
Cevr-ü cefa ile âh İnim inim...
Müjgânımda bulut eşk'imdeki bim" ,
Dedi sayrı gönlü çordu ağladı... 

Niye ses vermiyor çavlanı? Maküs
Talihe mi yoksa yârine mi küs? 
Sinesi vatansız aşklara mı üs?
Hasret zindanında sordu ağladı...

Hangi birin desin? İçinde yara,
Sözün içinde söz visâli yâra.
Bu kemter refika diyâr diyâra,
Hasretin ipini gerdi ağladı...

Refika Doğan -Antalya 2012




Car: Çağrı, tellal ile duyurma; ilan. Tehlike durumu.
Gülzar: Gül bahçesi
Bağban: Bahçıvan
Çevgan: Baston, ucu eğri değnek.
Hakikat Bezm i: Hakikat meclisi
Ruşen: Aydın, parlak, belli, aşikar.
Çavlan: Şelale yüksek, ulu
Leb-i Teşne: Susamış, dudağı kurumuş
Dil-i Suzan: Yanık Gönül
Göynümek: Yanmak, dertlenmek, üzülmek, içlenmek. Ham meyve olgunlaşmak, yumuşamak.
Perva: Çekinme, sakınma, korku
Bahr-ı Kerâmet: Keramet denizi
Gözgü: Ayna
Kıvanmak: Övünülecek bir olaydan dolayı sevinmek, iftihar etmek, memnun olmak.
Gökçe: Güzel.
Samet:1.Çok yüksek, ulu.2.Kimseye ve hiçbir şeye muhtaç olmayan
Kamet: Boy, endam. camide namaza kalkmak için okunan ezan.
Hak-i Dergah: Dergahının toprağına, eşiğinin toprağına
Sadr: Göğüs
Lübbi derinim: Akılla duygunun birleştiği yer, İç. Öz.
Cevr: Eza, cefa, eziyet, gadir, zulüm, sitem
Müjgan: Kirpikler
Eşk: Gözyaşı.dem
Buşu: Öfke, kızgınlık
Bim: Korku
Teşne: Susamış

Refika Doğan



*




Merhaba;

Öncelikle değerli yorumları ile sayfamı onurlandıran Saygıdeğer yazın dostlarıma ve şiirimi güne düşürerek bana harbiden sürpriz yapan Saygıdeğer Seçki Kurulu’ na teşekkür ediyorum!

Hayatın her alanında ve üretimin her aşamasında eleştiri vardır, olmalıdır da! Yeter ki insan onuruna ve ortaya konan emeğe saygısızlık derecesinde bir üslup ve yaklaşım sözkonusu olmasın! Bu bağlamda eleştiri, olası hataları asgariye indirerek daha iyiye, daha çoğaltana yol aldıran yapıcı, tamamlayıcı bir olgu işlevini görür. Şiire gelince;

Bir kere konuşma dilinden alınız da yazım diline kadar güzel Türkçe’ mize, hitabet üslubuna ve değerlerimize olan hassasiyetimi bilen bilir, bilmeyen dostlarımız da bu vesileyle öğrenmiş olsun!

Öncelikle şu gerçeğin vurgulanmasında yarar görüyorum:

Cumhuriyet tarihimiz kadar Osmanlı veya öncesi tarihimiz, kültürümüz, değerlerimiz bizim bir gerçeğimiz; elbette zaman zaman dilimizle, öykülerimizle, şiirlerimizle, sözcüklerimizle o değerler gerçeğine vurgu ya da anımsatma veyahut adına her ne derseniz deyiniz, değinebiliriz. Hatta arada bir –yapılan işin gerektirdiği ölçüde ve renkte- yabancı sözcükte kullanabiliriz. Bunda yadırganacak bir durum yoktur. Yeter ki süreklilik kazanmasın ve mevcut olana karşı bir istismar söz konusu olmasın!

Bektaşi geleneğinden gelen ve geçmişte kalmış âşık bir babanın kızı olarak; Türk Halk Edebiyatı içerisinde önemli bir yere sahip olan “Türkü-Saz ve özellikle de Deyiş-Nefes “ kültürü içinde yoğrulan hamuruyla Tasavvufa ayrı bir ilgi ve sevgi duyan bir düşün ve duygu temeline dayandırılmış özün sahibi naçizane bir kulum! Özüm, halk âşıklarını dinleyerek, türküleri kaynağından yudumlayarak yoğruldu ve bu temel ile bugüne gelindi. Eski Türkçe, Farsça, Arapça bazı sözcükler şiirimin özünü oluşturdu elbette. Çünkü bazen rüyâ, bazen ilham dediğimiz esinlenme şeklinde ve iradem dışında herhangi bir zaman dilimi veya mekânda su gibi akıp gelen ve benim engelleyemediğim istisna durumlar olabilmekte. Pek tabii ki bu ruhiyata uygun söylemlerin iskeletini tamamlama adına dışarıdan sözlük yardımıyla katkılarım da olmuştur. Bu anlamda okura zaman kaybettirmeme ve anında çeviri adına söz konusu sözcükler dipnot olarak şiirin altına düşülmüştür.

Edebiyatın olmazsa olmaz anahtarıdır sözcükler. Edebî zenginlik adına, yeri geldiğinde farklı kültürlerin dillerini, sözcüklerini harmanlayarak insanlığın ortak diliyle özümüze çok daha farklı katkılar yapabiliriz.

Önyargı ile eleştiri adâbına aykırı söylem ve yaklaşımlar her zaman ve her ortamda edebiyata ve kişi onuruna saygısızlık babında zarar vermiştir. Bu bağlamda beni ayıplayan değerli arkadaşlarımıza şunu söyleyebilirim:
Maksadı aşan ve edebî üsluba yakışmayan bu yersiz söylem ve üslup düzeysizliğine keşke itibar etmeseydiniz! Zira ayıplanacak onca şey varken hayatta…

Allah, her zaman ve koşulda gerçek ayıplardan korusun bizleri!

Refika Doğan- Antalya/ 11 Ocak 2013


kaynak: http://www.antoloji.com/agladi-14-siiri/

Paylaşımı görünce tekrar şiire gidip yeni yorum var mı diye baktım. İnsanlar başkasının şiiri altında birbirleriyle didişme çabasına giriyorlar. Bu doğru bir davranış değil. Dolayısıyla yapıcı eleştiri özelliği taşımayan yorumları dikkate almamak lazım.

O sayfayı kendilerine küfür mekânı seçmiş bir kaç geri zekâlı soytarı var, onları insan yerine bile koymamak lâzım...
Durmayın toz tutmuş, pislik kokan, insanlıktan uzak küçük istasyonlarda...
Bakmayın bile...
*
Şiirin değerini soytarılar değil, gerçek şairler ve gerçek eleştirmenler anlar...
*
Selamlar, saygılar...

Evet, ne yazık ki öyle...Teşekkürler hocam...

Değerli Dost İnsan, Refika Doğan Hanımefendi,
Zannederim sayfanızda bir tatsızlık yaşanmış;
densizlik sahibini bağlar...
Muhteşem şiirinizin büyülü atmosferindeyim hâlâ...
Saygı, selâm, ostlukla...

Teşekkürler Metanet hanım, evet ne yazık ki öyle! Çok da önemli değil tabii ki; dediğiniz gibi, kötü söz sahibine...
İlginize teşekkürlerimle, saygı ve dostlukla...