Yürüyelim Ülküye

Zaman aktı su gibi,
Geldik nerden nereye.
Bozduk deyip abdesti,
Düştük pis bir dereye.

Köylü perim perişan,
Verim düştü hasatta.
Köleleşti efendi,
Pas büyüdü pusatta.

Asa gitti elinden,
İşçi memur sızılar.
Medya olmuş fırıldak,
Her gün yalan kuzular.

Ne besmele ne siftah,
Kapanıyor her kepenk.
Rüzgâr kesti sam yeli,
Ne un kaldı ne kepek.

Bay bay oldu bir bye,
Güzel Türkçe dil gitti.
Gübre yaban menşeli,
Camda kürtçe pür bitti.

Boş hayaller uğruna,
Düştük AB damına.
Devletin her malının,
Satlık yazdık camına.

AB attı çitneyi,
Yan yatırdı kazanı.
Dostlarımız(!) ne desin,
Olduk yılın sazanı.

Sevdamızdı bir zaman,
Od sönünce kül oldu.
Ruma doğru savruldu,
Yavru vatan el oldu.

Küresellik uğruna,
Bozuldu tüm töreler.
Sırtımıza yapıştı,
Kan emici pireler.

Dağdan indi ovaya,
Terör yine yayıldı.
Peşmergenin hırrına,
Sessizliğe bayıldı.

Mayın doldu her taraf,
İkiz ikiz patlıyor.
Dizi dizi tabutlar,
Her gün üç beş katlıyor

Uyan artık Türkoğlu,
Parsellenir vatanın.
Aklıselim olur mu,
Toprağını satanın?

Ulu çınar yan yattı,
Kaldırmağa güç gerek.
Ay yıldızın yanına,
Hilal dersen üç gerek.

Vuslatî der milletim,
Emanettir sana yurt
Uluşuyor Bozkurtlar
Türk kalmalı Anayurt.

Haydi haydi Türkiye,
Yürüyelim ülküye.
Şimdi Türklük zamanı,
Sen sahip çık ülkeye.


Osman Öcal