Oturum Aç

Zülfikar Yapar Kaleli · 14/11/2008, 10:00

Örümcek misali bir dünya ördü
Bir alem ki; gize üstüne giz koydu.
Yüce sandıkları cüceymiş gördü
Sevr’e giden ize üstüne iz koydu.

Akıllar firari, yürek ki sürgün
Dudakta kirlenen sevdalar gergin
Uçmağa gidenler döner mi bir gün
Muammalı cüze üstüne cüz koydu.

Kurbanlar kesilir tüm suçlarına
Eklenir, asılır dal uçlarına
Yılgınlık yerleşir avuçlarına
İniş, çıkış, düze üstüne düz koydu.

Yürekte küllenir barışın hıncı
Artık yolcuları eğlemez hancı
Özlemi tazeler yürekte sancı
Sana uzak öze üstüne öz koydu.

Hayal gemisinde yordu özlemi
Gelenden geçenden sordu özlemi
Sıla kundağına sardı özlemi
Nazar etti göze üstüne göz koydu.

Her gece alemi ederken seyran
İdraki dondurdu tastaki ayran
Hasreti al ateş, hayali hayran
Gönlü yakan söze üstüne söz koydu.

Bir kutlu kapıyı açmak istedi
Birden uçup bine göçmek istedi
Çılgın arzulardan kaçmak istedi
Şu kızarık yüze üstüne yüz koydu.

Yitik sevdaların yolunu tuttu
Sözü düğümledi, aşağı yuttu
Güneşi koynuna soktu, uyuttu
Bir muhannet köze üstüne köz koydu.

Oturum Aç
Kullanıcı Adı:
Şifre:	Şifremi Hatırlat
	Beni Hatırla