ZÜLEYHA

Yusuf’un nur yüzü, aklını aldı,
Aşkından deliye, döndü Züleyha.
Arzusu gönlünde, hep yarım kaldı,
Vuslat ateşiyle, yandı Züleyha.
……….Çektiği özlemi, anlatsa Nil’e,
……….Acırdı haline, gelirdi dile,
……….Kendi kıraliçe, Yusufsa köle,
……….Emrine amade, sandı Züleyha.
Bu nasıl adamdı! Bu nasıl işti! ..
Gururu kibiri, ayağa düştü,
Sevdası sevgisi, kine dönüştü,
Deli divaneye, döndü Züleyha.
……….Bir anlık zevk için, azdı kudurdu,
……….Akıl sır ermedik, düzenler kurdu,
……….Yırtıp gömleğini, sırtından vurdu,
……….Gönül ayazında, dondu züleyha.
Taradı zülfünü, hem de öründü,
Yusuf’a zindanın, yolu göründü,
Zincire vuruldu, yerde süründü,
Zilletin atına, bindi Züleyha.
……….Cennetten köşeyken, Yusuf’a zindan,
……….Sığındı Rabbine, şükretti her an,
……….Sabrıyla Mısıra, olurken Sultan,
……….Günahın tasına, bandı Züleyha.
Züleyha sonunda, doğruyu buldu,
Hatasın anlayıp, tövbekar oldu,
İnanan yüreği, huzurla doldu,
Gönül deryasında, yundu Züleyha.

Ali GÖZÜTOK
08. 09. 2009