ÜMİD HARUN VE ŞİİR DÜNYASI - Yazdırılabilir Sürüm +- Gülce Edebiyat Akımı (http://www.gulceedebiyat.net) +-- Forum: GÜLCE EDEBİYAT AKIMI (http://www.gulceedebiyat.net/forum-gulce-edebiyat-akimi-725) +--- Forum: GÜLCE YAZAN ŞAİRLERİMİZİN GÜLCE ve DİĞER ŞİİRLER (http://www.gulceedebiyat.net/forum-gulce-yazan-sairlerimizin-gulce-ve-diger-siirler-730) +---- Forum: (M) (http://www.gulceedebiyat.net/forum-m-1453) +----- Forum: MUSTAFA CEYLAN(Editör) (http://www.gulceedebiyat.net/forum-mustafa-ceylan-editor-947) +------ Forum: Mustafa CEYLAN (http://www.gulceedebiyat.net/forum-mustafa-ceylan-60) +------- Forum: CEYLAN-Tahliller-MAKALELER-Görüşler (http://www.gulceedebiyat.net/forum-ceylan-tahliller-makaleler-gorusler-945) +------- Konu: ÜMİD HARUN VE ŞİİR DÜNYASI (/konu-umid-harun-ve-siir-dunyasi-18951.html)

ÜMİD HARUN VE ŞİİR DÜNYASI - Site Yönetimi - 12/10/2011 ÜMİD HARUN VE ŞİİR DÜNYASI MUSTAFA CEYLAN ************** “İnsanın konuşmasıyla başlayan düşünce hayatında ilk sanat eylemi ses’in söze dönüşmesi sonucu şiir oluşmuştur. Dansla birlikte unutmayalım ki yazının bulunuşundan önce de şiir söyleniyordu. Nasıl ki taş üstüne kazınan çizgilerden resim sanatı doğmuştur. Plastik sanatların önü açılmışsa sesin söze dönüşmesi de şiirin başlangıcı olmuştur. Edebiyat şiirle başlar Yaradan’ın varlığına ve birliğine inanan insan O’na şiirler söylemek suretiyle şükretmek ihtiyacı duyar. Sesin ve hareketin musiki ile şekillenmesi gücünü bizi var edene inanmaktan alır ve ilham inanmamızın sonucudur. Şunu da hatırlayalım her şiir düşünceyi aşan hayalin ön plana çıktığı sağlam bir duyuş temeli üzerinde yükselir. Sözlerinizi bir ölçüye uymak suretiyle veya serbestçe biçimlendiren duyuş ve sezgilerimizdir ”. ŞİİRLER YAZACAĞIM Şiirler yazacağım Senin için sevgilim Bol bol hüzün olan geçmişten Ümitle baktığım geleceğe Şiirler yazacağım İçinde kara sevda olan kara gözlerine Akşamın alaca karanlığından başlayıp Sabahın seherlerine kadar beklediğim Senin için şiirler yazacağım Bugün ayrılık varsa Böyle kalacak değil ya Değişecek durumlar yavaş yavaş Sevinelim sevgilim Tebessüm edelim Şiirler yazacağım senin için içinde coşkun ırmakları taşıyan kuruyan toprakları sulayan toprağın bağrına atılan tohumları yeşerten kalpten sözlerimle taa sinemden gelen umut olan sevgi olan sevda yollarını bulan şiirler yazacağım Ümit Harun Ümit Harun şiir dünyamızda parlayan bir yıldız kendi şiir dünyasını sade yalın yapmacıksız:içten ve samimi söylemlerle dokuyan bir şair «şiirler yazacağım / senin için sevgilim derken arayışını tamamladığını ayrılığın bir gün mutlaka biteceğini durumların yavaş yavaş değişeceğini ve tebessüm dolu sevgilerin yaşayacağını söylemektedir.sevda yıllarında arayış kadar acı olan elem ve çığlık dolu bir başka dönem yoktur. Arayış kuru toprağı sulamak atılan tohumu yaprağa – çiçeğe dönüştürmek içindir. Arayış beklemek yolda inim inim inlemek çile çekmek yüreği içten arıtmaktır. Ümit Harun’un arayışı gölgeler ve laca karanlıkta başlar ve gül rengini alan güneşin gülümsemesinde son bulur. O gecenin koynunda Ahmet haşimce sözcükle resim yapan bir ustadır. DERKİ: Söylemeliyim yüzün ay şavkından alır rengini Eser rüzgar hafif hafif ve deli Neyin arayışı Aslında ben şair değilim Gölgeler ve çiçekler nedir bilmezdim Renkler çok uzaklardaydı Gece gelirdi aklıma Sonra birde gülü öğrendim Ödünç gözlerimi al benden Akşamları bulutlarla ağlamak için Melal gelir sesin geceden. * GÖNÜLDEN ÖTELERE GÜLE DOĞRU Sana gelirsem Gecenin en zifiri karanlığında gelmeliyim Göz gözü görmemeli Dilimde şiirim gönülden söylemeliyim Farksızdır çıplak ayak sesinden Gecenin gizemli gelişi Sessizce aldığı yüreğini senden Bir çiçeğin açışı gibi Gece umudu ötesi semalardan ………………………. Gök yüzü esmeri ve mavili olmalı Camlara vurmalı kurşuni silüetin Ufukta kızlıklar hüznü çağrıştırmalı Bir ben olmalıyım sokaklarda birde sevgin Sesimden değil alnımdan tanı malısın beni Bitirir gece tutulmuş nefesi Minarelerden ses yükseldiği anda Bir gül gibi düşmeliyim kapına Eşya ve ses hafiften uyanmalı Gül ebediyen böylece kalmalı “Sana gelirken” * …………………………………… Karanlıktan ses gelir donuk donuk …………………………… “kar ve kardelen” * Gece yavaş yavaş büyür Sessizlik şarkısı geçer düşlerden ………………………… “bir buket hüzün” * Karanlık odaların törpülendiği uzantı mıdır? “sen varsın ya” * …………………………. Göğün mavisine yelken açmak varmış Değilse geceler siyah değil artık “eski zamanlardan ” * Döner dünya Döner de akşam olur Açılır kapıları gecenin Sihirli bir el olur Beni buraya geceler getirdi “çaresiz gece” * Kaç gece sürecek Bu kalp sarsıntıları böyle Çaresizliğin tırmandığı duvarlara Karanlığın örtüştüğü ışıklar dalgalanır ……………………………. Bileydin elden ayağa düşeceğini Köz olur yanar mıydın geceleri Elinde bir şey yoktu Gece işte bu yüzden karanlıktı “Rıfkı’nın rüyasında” * Biriktirdiğin akşamları dök eteğinden …………………………….. Müntehir saatlerin gölgesi vuru kapıya Al geceyi al kimsesizlikten ………………………… “belirsiz depremler” * Camda oynaşan gölgeler yapraklar “şimdi ne kaldı” * O yağmurla şu şarkı Ayıran karanlıktan aşkı “mevsimlerin adımı” * Ne güzel değil gülüşlerin Yıldızların arasından mı çaldın Ma şa şeytan “gülüşlere hiciv” * Kaldırımlara bıraktığımız yalnızlık Dil verip susan gece yıldızlar …………………………... “suhera” * ……………. Doğan ay Dolan bulut ……………. “kim bilir” * …………………………… Benim ne zaman babam oldu Akşamlar sabahlar izledi birbirini Kimse farkına varmadı ……………………… “öksüz Kerem’in duyguları” * Bu gece Ağlayalım O her şeyi duyuyor çünkü Haritadaki her şehre Bir ip çekelim Yıldızlara da kalbimizden Seni seviyoruz …………………… “senden ” * ……………………… Gecede cesursun …………………. “toroslar” * ……………………………. Tam oturur zamanın boyutu İlerletiyorlar aydınlık geceleri Doğumlar ikindi oldu Akşam oldu gece oldu Sabırlar emdi bebeler Geceler büyüdü Büyüdü bebeler ………………… “yolculuk veda düğünü” * ………………………… Gece karanlık yol karlı Eşkin git tay …………… “esinti” * Zirvelerden kopmadan dağ Ayı uyandırmadan gece Karanlıktan ışık Seni ararım ………………………………. İçimde tükenmeyen özleminle Karışmasın başka sevgiler Karışmasın karanlığa bu iffet ……………………….. “ararım seni” * …………………………….. Fenerlerimizi gündüz kullandık Gece oralı olmadı Ve en kızıl şafağında sabahın Ürperten heyecan güneşi doğuyordu Anlaşılan hep sonrayı düşündük ……………………….. “sonra sonbahar” * ………………………………… Artık çözemediğim rüyalar görmüyorum …………………………............... “kapına gleirken” * ………………………………. Uykularında örten yorganını ss Gördüğün rüyalarında ben olacağım …………………………………. “Osman’la birlikte” * ………………………. Bir. Sen gittin sen gittin Akşam karalarla kapımızı çaldı ………………………. ……………………………. Aynalar ışığa borçlu varlığını Birde içimdeki yüzüme bak Gerilir gece süzülür suda Ayrışır karanlıktan aydınlık yıldız yıldız ……………………………….. ………………………………. Geceyi gündüz bağlayan çilen midir? …………………………………………….. ………………………………………… Düşür geceleyin ay ışığını yolumuza ……………………………………………………… “seni ararken hayali umudu” * …………………………. Kahret seni ay ışığında şaçlarınla ……………………………. ……………………………… Ne çıkar bütün güneşlerin söndüğünü söyleme ……………………………………………….. “promete” * Çekinme rüzgar gönlünce es Bu kış gecesinde duvarlarıma ………………………. “kar” * ……………………………. Gece çekgin bir yataktır şeytana ……………………….. “günah” * Tövbe Ya Rabbi Seğirtiyor çıkmazların acizliği Yaktığımız zamanın bereketsizliğine Tövbeler tövbesi …………………. “tövbe” * Neye yeter gücün göz yaşından başka Tükettiğin gecelere bir avuç siyah düştü ………………………………………… ………………………. Ruhunla gel aradığım umuttur Rüyalarıma yılgın uykular düştü ……………………………….. Gün battı yüreğime onulmaz akşam düştü Açıldı gecenin kapıları sineme aşk düştü Kimseler ne bilir gece bekçisidir yıldızlar Canan hatırına gökten yıldızlar düştü Eşya ışığı bekler dalga dalga gün Bitmeyen bekleyiş de gelecek eline düştü ………………………………….. “canım.eline düştü” * Rüyalarda görülen mutluluk Göz açınca neredesiniz Düşlerde aranan mutluluk Gerçekte karabasan gibi geldiniz ……………………………….. “Mevsimler gece oldu göründü” * Dünyanın astarı söküldü Çığlıklarla Gözünü açtı varlık Düşük yapmıştı Kıyametle karşılaştı Saat sıfır üç Karanlık zifiri karanlık İçten içe kaynayış Sessiz umutlu bir bekleyiş …………………….. “arayış” * ……………………………… Gurbet akşamları yellerin özlemidir Geceleri aklıma seninle yalnızlık gelir …………………………………. …………………………………………. Bu gece başkayım yine gırtlağımda hüzün Seni hayeller de sisli şarkılara gömdüm “hasretin diğer adı” * Bakışlarında akşamleyin Bir yüzüm ilkbahar Bir yüzüm sonbahar Bakışlarında akşamleyin trenler kalkar ……………………………… “geçen giden yıllar” İŞTE bütün bu dizeler ona Ahmet Haşim’ce resim yapar dememizin sebebedir.haklıyız değil mi? Ümit Harun tek cümleyle gecelerin şairidir. Ona göre gece: gölgeler ve renklerin kaybolduğu nefesler tutulan eşya ve sesin uykuya çekildiği sessizliğin şarkısı olan sihirli bir el, zifiri bir karanlıktır. Gece yalnızlığı kimsesizliği ayrılığı,hasreti,öksüz ve yetimliği, sabrı, kışı arayışı mısra mısra döker dilinden. Akşam ancak o’ndan,sevgiliden,dostan ayrılınca çalar kapısını.çilesini uzatır. Geceden sabah şair. O ezeli ve ebedi dosta gidecek yollar üstüne ay ışığı ister. rüyaların renksiz, uykuların uyanışa; gece bekçisi olan, yıldızlarla koşusudur geceler.geceler çaresizliği ve hüznü getirip bağdaş kurar can evinde... gecelerin kapısı açılır ve sinesine aşk düşer ümit Harun’un. Gece sessizliğin sesi, göz kapaklarının kapanışı gönül barajının duygu isimli kapaklarının açılışı...doğa, çevre karanlık perdeyi üstüne çekip suskunluğa büründüğünde şair sessizce açar gözlerini ardından sabah gün ışımasına dek yıldızlarla başlar konuşmaya.hele gurbet akşamları.gırtlağa kadar hüzün doludur..sessiz ma ümitli bir bekleyiştir geceler........... Yirmidört saatlik zaman diliminin önemli bir bölümünde dönüp duran güneş, dünya, ay ve yıldızlarla dolu güneş sisteminde yüce iradenin kozmik ötesinden üstün takdiri ile geceyi yaşamaktayız. Gece dış dünyanın karanlığa gömüldüğü, iç dünyanın curcunalar içinde hareketlendiği bir zaman dilimi iç dünyasının efsunkar dehlizlerinden ve girdaplarından yol bulur şair.yıldızlardan ve ay ışığından faydalanır.yollar içinde yol arar.birbirine dolanmış, sarılmış yollar içinden.esas yola düşer, ve göğün katmanlarını aşarak arş-ı alaya uzanır. Sonra gönülden gönüle gözden göze uzanan köprülerden geçer. Yare ulaştığında bir hoş bulduk tebessümü ile bakar gülüşü ile bakar O’na Gece, hastanın ağrısı artar, şairin derdi çoğalır.eşyanın katı keskin köşeleri ile olayların etkisi silinir gider. Silinirde hasta içine gönül yarasına döner.sızı bundan artar işte duygu fırtınası bundan kaynaklanır. Şiir ümit Harun’da tarihi misyonunu başarı ile yerine getirmiş maddenin silüetinden zamanın çeşitli boyutlarına ulaşır. Orada mutlak güzeli aratır. Haşim’in o beldesindeki havuz kenarından gelmiş bir gölgeli su damlacığıdır sevgili.çözüldükçe sır içinde sır olur. Göz, söz ve gül damlacığında birer semboldür. Vasıtalar esas amaca ulaşmak için vardırlar. Yağmur gölge ve yapraklar, doğan ay ve yapraklar gecenin süsüdürler. Şair gündüzlerin katı gerçeğinden katı ve dünyevi kuralların dönüşünden gecenin sihirli havasından büyüyen kalp çarpıntısına sığınır.içinin bir başka deyimle ruhunun şarkısını gül tomurcuğundan dinler. Kaçış böyledir işte... yalan dünyadan uhrevi dünyaya gönül dünyasına kaçıştır bu... kaçarken yanında yine kaçtığı dünyanın objeleri vardır.ama seçilen kendini rahatsız etmeyen objeler. Şiir kalıbı, kuralı tanımaz. Kırar kapıları ve kendi kozasını örer. masumluğun temizliğin ve güzelliğin simgesi karanlığın koynundan gül edasıyla sıyrılıp ortaya çıktıkça şairin mısralarını birbirine çarpar. Şairin arayışı ışığın çevresinde dönen pervaneye dönüşür. Gül masumiyetiyle gün ışırken boynu bükük kapıların önüne düşer. İrdeleyici, isyancı ve sorgulayıcı şairin şiiri gündelik kaygı ve yorgunlukları akşamın okyanusunda ılıman sularında erimektedir. Senbolizm cereyanı adı verilen akımın yanında Ümit Harun’da romatizm ve tasavvufta yer almıştır. Eski Yunanistan’da heykel ne ise bedevi Araplarında da şiir o dur. Taif civarında suku ukaz panayırında okunan ve beğenilen şiirler mısır kenine yazılıp kabe’ye asılırmış Yedi askı adı verilen el-muallakatiseki en ünlü 7 şairin şiiri olup günümüze kadar ulaşmıştır. Kaab bin zübyr 6.y.y. yaşamış kaside! i bürdesi ünlüdür.cahiliye dönemini İslam çağına bağlayan anıt ....... biri peygamberi yeren şiirler yazmıştı. Sevilmiyordu.peygamberin önünde kasidesini okuyunca suçu affedildi ve kendisine aba armağan edildi. “Kaside-i bürde” siyle oba kazanan şaire bakmak lazım. Cihan peygamber (s.a.v.) ’ini yeren şiirini onun karşısında okuyabilme cesaretine sahip asıl peygamberin hoş görüsünün muhteşemliğini de görmeliyiz. Birde (aba) hediye etmesini.... Şiir böyledir işte. ya harap eder yada abad.... Saraydan güçten kuvvet alan şair yağ teknesinde yüzen kaplumbağadır.gücünü kendi iç dünyasından, halktan ve hak’tan alan şair ebediliğe talip olan şairdir. Şiirin kaynağına göre uslüp ve dili de değişmektedir.tabandan tavana hareket halindeki şiir tabanın yani halkın dilini ve kelimelerini kullanır. Sarayın, tavanın geceleriyle, tabanın-halkın geceleri de farklıdır. Gece her yerde aynı gecedir ama içinde sakladıkları ve yaşananlarla farkını ortaya koyar. İğne deliğinden cihana bakan göz, zaman isimli değirmen taşında ezilip yok olmayan (söz) gerçek şair şiirin yapı taşlarıdır.gerçek şiir şairini zamanlar öncesine taşır. Gece sonbahar ve hasret Ümit Harun’un şiirinin üç ana temelidir. Bu üç temeli esas alan çok sayıda dünya şairi vardır. Arap şiiri, İsrail, Amerika şiiri de öyledir. Bir şiirinde: Uzaklarda Sessizlikler içinde Hayalini dokuyorum Gecelerden Ve denizlerden diyen İsrail yazarları ve kompozitörler derneğinin şiir ödülünü kazanan 3 yıl kadınlar ordusunda teğmenlik yapan 1937 doğumlu rina Cihony bir başka şiirinde ise, Saçlarımı yıkayacağım geceleyin Ve vücudumu ayın halesinde Çölümden çıkıp geleceğim Ellerinin vehasında demektedir. 1809 da bostanda doğan Amerikan şairi edgan allan poe annaboll lee şiirinin son dizelerinde ay gelir ışır hayalin erişir güzelim annabell lee bu yıldızlar gözlerin gibi parlar güzelim annabell lee orda gecelerim uzanır beklerim sevgilim, sevgilim, hayatım gelirim o azgın sahilde yattığın yerde seni evet Ümit Harun kaside-i bürde şairi veya annaboll lee şairi değildir,ama, o maşallah yerine ma şeytan dedikten sonra gözlerinde kiremit rengi, deniz yıldızı ve çocuksu bakışları olan suhera nın şairidir.kızılaydan bilkent otobüsüne binip giden Suhera ağaçları bizi öksüz bırakacaktır.eylül ikindisinin kaldırımlara bıraktığı gurbette Suhera’dan ayrılışını dile getirir şair.. Bizim gizem şairleri – ironiklerin – en tutkun oldukları ay eylüldür. Sonbaharın rengi havası sararan yapraklar bizim aşirlerin ruh köklerini çalkalamıştır hep. Şairimiz ümit Harun şiiri sıradan bir iş veya tutku olarak görmez onu ciddiye alır. Şiiri sevmeyen veya ondan hiçbir şey anlamayanların bile ona saygılı olmasını en azından şiir okunurken susmalarını ister.“şiirin tavı”na erdi mi o tavdan, o atmosferden çıkmak istemez. Ümit Harun şiir tavında bize şöyle seslenir; Bana bir şiir okuyun Yada susun lütfen Ya sessizce geçin Kaldırımlardan kolidorlardan Bahar gibi olsun Yağmur gibi olsun Anlamasınız da susun Tam tavındayım şiirin Tavındayım dinlemenin Bu ne nasıl bu yüz Aradığım içinizdeki ince bir duygu Tropikal iklimden uzak değil bize Serapa his Serap aşk bedenimizde Şiir sözün özüdür bana göre insanoğlunun yazamayacağı yegane şiir hak kelamındadır.ondaki musiki, ahenk ve müesseriyet hiçbir şairin şiirinde yoktur. İlahi sanatın yansıdığı ayetler ve sureler hep bizi biz yapmak içindir.bizi şah damarımızla yaratmak içindir.şairin mısralarında aynı yolun yolcusu değil midir.? Unutulmayan asırlar öncesine taşınan şiirlerde o kudret kaleminin etkisi vardır.şu halde şairimizin dediği gibi ya şiir oku yada lütfen sus. Şiirden uzaklaşan toplumlar uçurumda yuvarlana taş gibidirler. Kaes intihar ve menfaat çarpışmaları zulüm ve işkence kin nefret şiirinden uzaklaşan toplumun dokusu olup çıkar.savaşlar şiirsizlikten çıkar.ölüm araçları ve silahlarda şiirsizlikten konuşur. Çünkü şiir barışcıl ve sevecendir. Sevgi ve dostluk şiirin hamurudur.zeytin dalı ve güvercinler kişi yüreğine şiirle yerleşir.galgan dikeni bile şiirle güzelleşir. Nitekim Ümit Harun, Ağırca şiirinde Ne zeytin dalı Ne galgan dikeni Bakmaya gör hele Yüreğine uçurttuğun güvercinlere İçimdesin ya Buda yeter Kesik kesik olsa da demektedir.yürekte güvercin uçması sevgilinin iklimindedir.o bir bakışla o iklimin kapılarını ardına kadar açıverir. Şiir bir secde kadar derin ve sessiz ama içten arayışını yaptıkça samimi olur. Sorgulamalarında “maddede gizlenmiş manayı”gün ışığına çıkarmak için bakış açısı çok önemlidir.nerde duruyor, neyi nasıl görüyorsun? Hangi gözle bakıyorsun önemli olan bunlardır.saat tıkırtılarında bir derviş zikrini hissedebiliyor musun? Yada maddenin esas yaratıcının ismiyle aşka gelip çırpındığını görebiliyor musun? Hah tamam! o zaman ne yana nasıl bakarsan bak hep o biri görürsün.... Şairin şiirinde Ümit Harun bakın ne diyor.? Arıyorum seni arıyorum Bu saat tıkırtılarında sessizliğin umuyorum senden umuyorum Kokusuz sütunlarında yalnızlığın Çıkmazlardan sıyrılmak için Şiir geçmişle ve yaşanılan zamanla hesaplaşmadır.geçmişin izleri bugünü bugünde yarını çizmektedir.bu çizim sırasında umut yüreğimizi asla terk etmez.umut bir bebektir.çiçek öper, şairimiz bu konuda bakın usta Cahit Külebi için ne demiş. Cahit Külebi’nin ardından yazdığı “imdi ne kaldı a” Artık ne kurtuluş savaşı ne hikayeler. Çiçekleri nasıl öper bebekler ........ .....................................................demektedir.şair kitap taşırken onun içeriğinde şiiri şiirin içinde gülü taşır. Belirsiz depremler işte bu taşıma esnasında oluşur “.söz uçar yazı kalır”.demişler. şiir yazım türün en uçarısıdır.en kanatlısı aynı uman da en ağırı. Dile sürülen bal veya acı biber şiir. dilden akla akıldan ruha ulaşır.ruhu kucakladıkça zaman aşmaya başlar. Belirsiz depremler. De Ümit Harun Kitap taşısam okusam Gül taşısam koklasam Şiir okusam sen yine sen ................................................ diyerek düşüncelerimiz de ne kadar farklı olduğumuzu vurgulamaktadır. Şiir yenilmezdir................................................. diyerek düşüncelerimiz de ne kadar farklı olduğumuzu vurgulamaktadır. Şiir yenilmezdir.kendisi ile birlikte şairini de yenilmez kılar. Hakanlar, sultanlar, güzeller, çirkinler, zenginler, fakirler, unutulur gider. Fakat güzel ve kalıcı şiiri yazan şair şiiriyle birlikte yenilmez zamanın dişli çarklarını her ikisi rahatlıkla aşıp geleceğe ulaşırlar. Ümit Harun “ neyin arayışında ” bakın ne diyor.? ................................................................... gelirim ben gelirim tarif edilmez sancılarla ünlem olur bildiklerim iklimler düşer aklıma ney sessiz doldurur ovayı sessizliğe bürünür dağlar. Elimde kavuşmanın mektubu lale güler gül ağlar. Evet “lale güler gül ağlar” lale ismiyle lale şekliyle sırrı ile güler, lale adında taşıdığı güzellikle güler. Lale vuslattır.gül hisset.... gülün ağlaması bülbülden ayrı kalmasındandır.alev renginde hasretini hep içinde yanar halde tutmasındandır.ney lale ile gül arasında mekik dokuyan insan ruhunun seslenişi neyin arayışı özün ince hüznüdür. Mevlana’nın neyi ovayı doldurur.ümit Harun’u alır ovalardan dağların sessizliğine götürür. Ney sesi onu yarine kavuşturmuştur.ney şairin ney sesinin elinde kavuşmanın mektubu.- habercisidir.. sessinin gökçe oluşu ondandır. Mevlana diyor ki: “a kardeş ne olur bir gececikte uykusuz kalsan; Mum gibi iri olsan kıvılcım gibi uyumasan, gök kapıları geceleyin açılır; bahtlar açar; sende ay gibi uyumasan yıldızın aydın olur, güzelleşir,iyileşir,gökyüzü erise o aleme iştiyakın vardır.gökyüzünden aşağı bir yerde kalamazsın.yücelerden başka bir yerde uyuyamazsın. Habeş askeri, geceleyin Rum Ülkesine saldırınca, kayser gibi balçık içinde uyuma ey can. Zamanenin İsa’sısın; geceleri yol al, dön dolaş ta eşek gibi balçık içinde uyuma ey can.geceleyin yürü ki yollar, geceleyin alınır, menzille geceleyin varılır, padişahı istiyorsan seferde uyanmalısın,” (divan-ı kebirden seçmeler, Yakup şafak, Konya.b.şehir belediyesi, 2000, shf: 24) Evet Ümit Harun’da Mevlana gibi geceye ve neye vurgun bir şairimizdir.gökyüzü eri olmayı arzular.ancak içinde kırılan gökyüzünün telaşına düşer,sarılır ney sesine tutunur ruh köküne…. Şairimizin çobanı gönül iklimini cümle gönüllerde haklim kılmak içindir.Amaç güle kavuşmaktır.gözler ve eller duygunun ifade unsurlarıdır.hafiften ve sessiz. “Gönülden ötelere Güle doğru” da, Ümit Harun; …………………………………………………… “ Hafiften uzanır coğrafyama ellerin Dirilir iklimimde bahar çiçek çiçek Bırak sukutu bende kalsın gözlerin Gözlerin gözlerin bir gün beni öldürecek” demektedir.insan kendini keşfettikçe evreni keşfeder.sırrın sırrını çözer yani….. yürek, insanın gizli hazinesi. Sandık o arada gizli.her şey o sandıkta depolu. Kapağını açmaya gör sandığın.yandığının resmidir.var oluş ve yok oluş o sandıkta kilitli. Bazen o sandığın içi ne dalar gönlümüz.dalarda çiçeklenir, başlar hayal kurmaya.yalnızlık senfonisi dudaklarda, yıldızlar salarında iken açmalıyız sandığı.o zaman e bedi sevgiliye ulaşırız işte……Ümit Harun’da “sana gelirken” de bu düşüncemizi dile getirerek diyor ki; “Ben gelirken hafif rüzgar esmeli Gözlerimde yalnızlık saçlarımda yıldız Üşütmeyen yağmur yağmalı yalnız Ellerini görmeliyim bir ellerini Bir çiçek dalı yahut hayal gibi….. Ve Hayalle gerçek arasında mekik dokur şair. Hayal yumuşak, tatlı ve efsunkar; geçek ise katı ve acımasızdır.çoğumuz “ gerçekler hayal olsa” veya “hayaller gerçek olsa ” demez miyiz.? Ümit Harun, “Bir buket hüzün” de “Gerçek dediğimiz geçici değil mi” der. Elbette öyledir.Hayalin gerçek olması mutluluk için, gerçeğin hayal olması da, benimsenmeyen üzüntü için söylenir.Ahmet Haşim’in “o belde” sindeki hayali bile Ümit Harun’da yerine oturur.“Gerçek denilen şey de geçicidir.” yani, hayal zaten geçici…Şu halde ne varsa alemde aşktan ve şiirden gayri hepsi, ama hepsi geçicidir. Kalan aşktır ve aşkı anlatan şiirlerdir. Kalıcılık budur. Leyla Mecnun, Ferhat Şirin öyle değil mi? “Şehirlerde”“mübarek ve zalim ”şehirlerde neden? “hıçkırıklarla ağlasak yeridir” derken Ümit Harun, şehirlere bir yandan mübarek derken, öte yandan“zalim”diye seslenmektedir.Doğrusu da bu değil mi? Haritalardaki ince, uzun yolar hep şehirler arasında uzanır, giderler. Ama o yollarla terminalden terminale insan taşınır hep, umutlarıyla, düşleriyle…şehir alır yolcusunu göğsüne korur ve saklar onu o an mübarektir o an sığınaktır.ama insan tetninbe alıştı mı şehrin dokusu alim Allah akrep gibi sokuverir kovar, döver, tokatlar ve eziyet eder müsafirinle.işte o zamanda zalimliği görülür şehrin.geçin, sürün, yaşa yada defol diye bağırır.şehir cadde cadde ev ev bu haykırışı duyduğunda ağlasan yeridir hıçkıra hıçkıra dostum. Necip Fazıl’ın şehirdeki apartman tasvirini biliriz.üs kat başkadır alt kat başka.Ümit Harun’da şehir bu bakım damdan hem mübarektir hem zalim… “Koca Yunus Emre bir şiirinde: “Aşkın göz yaşı hem göl ola Ayağından saz bitip kamışlama ”demektedir. Başka bir şiirinde ise: “Dosttan haber kim getirir Sorun seher yellerine Vay bu ayrılık firakı Yetişmesin kullarına…”der.Eşref oğlu Rumi de:“Seni sevmek benim dinim imanım/İlahi din-ü imandan ayırma…”diye söyler. Şairin içini çalkalayan, içi darma duman eden aşkıdır.Ağlatan,inleten,söyleten ayrılıktır, özlemdir. Ümit Harun’un “yağmuru çıldırtan fırtınası”dır “Sen varsın ya Sen ya”şiirin de “Yağmur kudurtan fırtına/Hasretin olur damlalar sunarım /Yağmur çıldırtan fırtına”der.Derde şairimiz fırtına, damla ve hasret üçgenine kendini hapseder.Çünkü sen dediği sevgili, aslında onun iç dünyasında fırtınalar estiren, yağmurları kudurtandır.Ama içindeki bunca curcunaya rağmen, dili susmuş, dudakları açılmamıştır. Sadece kalemi konuşur gerçek şairin. Dil kalem olmuştur da ondan aynı şiirde “Ufuklar kanatır bakışlarını/Hep son adımı atıyorum sanki/Bilmezdim hedeflerin böyle bitmeyeceğini”derken Ümit Harun,hedefe hüzün bayrağı çeken şairlerimizdendir.Ufuklar, yarınları simgeler. Ufuk umuttur, inançtır, tasadır, çırpınıştır.Ufuk gelecek zamanın kendisidir.Hedefin resmidir.Ruh kökü hicranla kıvrananların ufukları da elemli olur. Hedeften gülüş bekler ama bilir ki,umut adlı hedef yok oluşun, eriyişin, kederin kendisidir. “Belirsiz depremler”de ------------- “Kırılan gökyüzü iklimi bekler Yalnızlık unutulmaktır çoğu zaman Eylül senin sarışın saçların mı -------------- ”derken şairimiz, olmazları oldurur.Gökyüzünün kırıldığını söyler. Hava boşluğunun kırılmasını yaşadınız mı siz hiç? İç dünyanızla üst üste kırılır gök yüzünüz.İçinizdeki aynanın yansımasıdır gökler. Aynanın tuzla buz olduğu noktada yalnızsınızdır.O an bakışlarınız ğöğe çevrilirken, ayaklarınız toprağa daha bir kavi basar. Yerle gök arasında merdiveniniz çatırdar ve sevgilinin eylül sarısı saçları kurtarır sizi… “Böylesi gel”de “Seni sevdiysem kafir mi oldum zalim Bilirsin acı çekmeye alışkınım Bu ağustos yangınlarında kalbim Yandıkça yanıyor hastayım şaşkınım Seni peşimden sürükleyeceğim gel Tırnaklarımı bir bir yerken gel Gel Reddetmeyeceğim bir zamanda gel ---------------------”der.Evet,insanın reddetmeyeceği zamanlar vardır.Zayıf, hassas duygulu olduğu anlar.Has şair, o acı çekmeye alıştığı zamanları anlatan şairdir.Şiir de onunla iddia taşır. Zamanın göğsüne gülden yumruğunu atar. Şiir, şiir olur çıkar.Şairini de atiye taşır.Kalıcı yapar.İddiasız,hedefsiz şiir ceviz kabuğudur.Özü boşalmıştır.Boş bakarı göz gibidir.Dolu göz,dolu gönülle ortaya çıkar.Ağustos yangınında yanan yürekten hasret dumanı tüter… “Mevsimlerin Adımı”nda “Tüneller aydınlığa uzanan pencere” “Acıyı saklayan sonbahar”derken Ümit Harun,“Her gecenin bir sabahı, her tünelin aydınlığa çıkan bir ağzı var”demekte…Dünya hayatı geçicidir.Yunus Emre’miz, Koca Yunus’umuz da öyle demiş. Bu geçici yaşantının sonu, sonsuzluk, ebedilik…Esas alem…Somutun, enerji yoğunlaşmasının, madde dansının bitişi…Mana alemi esasın esasıdır. Her mevsimin dili ve rengi vardır. Sonbahar acıyı saklar,bahar doğuşu ve kahkahayı anlatır.İnsan yaşamı da öyledir. Her mevsim bir başka mevsimin gebesidir üstelik.O zaman üzülmek niye? Gök ve yer yerli yerinde.İkisinin arasında biz… “Gençliğinde sonuçsuz kalan bir aşktan sonra kendisini odasına hapsedip bir daha dışarı çıkmayan 1835 doğumlu Amerikan,şairi bayan Emily Dickimon: “Tam ortasından sökülüverdi urum Bir çatlak açılmıştı sanki beynimde İğne iplik onarayım dedim olmadı, İğne gözünde sökük söküğü tuttu” --------------------- Aynı şair bir başka şiirinde; “Gökten daha geniştir insanın beyni Koyunuz yan yana ikisini Kolayca alacak tır içine Biri ötekini, hem de sizi ---------------- bir başa şiirinde, “Bilseydin sonbaharda olacağını bu işin Yazı bir yana iterdim Yarı kızgın yarı gülüşle Ev kadınlarının sinekleri kovduğu gibi Bir yıl içinde buluşacağımızı bilseydim Ayları yumak yapardım Ayrı ayrı dolaplara doldurur Günlerini beklerdim Şayet asırlar unutsaydı gelmeyi Onları elime dolardım Parmaklarım durana kadar Geçmiş günlerin içinde Bilseydim ne zaman biteceğini ömrün İkimizin ömrünün Onları bir meyve kabuğu gibi soyar tatlarına bakardım” demektedir. Ümit Harun’la yarış ediyor sanki Emly Dickmon… sonbahar, bir zaman diklimi. dördün dördüncüsü. Başka ne ki? Gönül, o ilk üçünde yorulur, dindir, çabalar. O üçüdür yoğuran, doğuran….. sonbahar dördün dördü o alarak sadece bir sonuçtur.sonbahar dökülüş, kopuş, yere kapanıştır.şair, o mevsimde yalnızlığını, hicranı yaşar. “ben gece yarısı, birde sessizlik” diyen Macar şairi gibi: 1890 doğumlu Macar ozan ve hikayesi “Sandar Forbath” “yalnız ” şiirinde “Küçücük odada üç kişi vardık Bengece yarısı birde sessizlik Üçümüzde candan arkadaştık Kurt yemiş aşınmış köhne odamda Üst katta bir tavan arasındaydık Ben gece yarısı birde sessizlik Çabucak ayrıldı gece yarısı Yavaşça geldiği gibi çekildi Biz ikimiz kaldık iki yakın dost Sevinçle kederle ben ve essizlik Sessizlik hafif bir kadın örneği Dizime oturdu ve beni sardı Öpüşü kanımı dondurdu sanki Vücudumu baştan başa ürpertti Bağırarak ağlamaya başladım Arkamda çıtlayıp gıcırdadılar Köhnemiş eşya Ve tembel sessizlik kahkahalarla Çkildi gitti……. Tavan arasında kaldım yapayalnız.” Ya işte böyle dostlar.sessizlik ve yalnızlık ikiz kardeştirler.ikisi de tembeldir.ikisi de yaramaz, miskin düştünüz mü ikisinin de eline savrulup gittiniz demektir. Macar şairi ”hafif kadın örneği “ olan sessizliğin eline düşmeyin sakın ola. Bağırsanız, sağırsanız da nafile! ... Ümit Harun’da sessizliğin şairidir.ancak iç denizinin dalgalarında perişan bir şair. Ney sesi ile kendine gelir ancak. Macar şairini dünyasında “arkasında çıtlayan ve gıcırtılarla yaşayan köhnemiş bir eşya” vardır. Ümit Harun’da ise ney sesi…. Bird0e “saat tıkırtıları……” “zira her şey bir secde kadar derin” dir. Onda eşya köhnemiş değildir. Eşya ışığı beklemektedir. Necip Fazıl’ın kaldırımlar şiiri bana göre yalnızlığın korkunun ve ölümün şiiridir. Üstad, dış alemle iç alem: hamur misali yoğurmuştur. Gece bir kadındır ve kaldırımlar ölüm arzusunu çağırır.dolayısı ile üstad, iç trajedisini okuyucusu ile paylaşır. Şairimiz kaldırımlara bıraktığım yalnızlık dil verip susun gece yıldızlar der Suhera’da iç trajedi dünyayı cehenneme çevirir “sen varsın” da ufukları karartır bulutlarım der.Ümit Harun’da üstad gibi ufukları kan gölüne dönüştürür, ve kendi trajedisini okuyucusuna yaşatır. Halil Soyluver gece gökyüzünden indirebildiğini indirir ve her iki dizine yatırır. Başlar onlarla konuşmaya. Ahmet Tufan Şentürk bir adaya ve bir odaya çekilir, “Robinson” olur.derin hüznünü yaşar… freuda göre “ canlılar cansızlığa ve onun içinde kaybolmaya taliptirler” Ayhan Kırdar bir şiirinde “güneş bir fahişe gibi sarışındı üşüyordum” der. Gece ve gündüz tezatı şiirlerin bitmek bilmez kaynağıdır. Tıpkı dünya ve ahiret gibi. Şair “doğa” yı değiştirendir. Yada onu gönül isimli fotoğraf makinesi ile dilediğince resmedendir. Fotoğrafın gürültüsünü duymak, eşyanın atomlarıyla senli benli olmak ve güneşi beklemek gerek.Gece, yalnızlık ve sessizliğin gizli evidir.Uçurumun dibidir.Kaldırımdaki elektrik direğinin aydınlatma telaşı vardır Ümit Harun’da. O telaş parçalar ruhunu…“Secde kadar derinliğin içinde” o telaş vardır.o telaş yürek bahçesindeki meyveleri olgunlaştırmak gayesiyledir. Fakat mükafat beklemeden… Tıpkı 1799-1837 yılları arasında yaşanmış olan Rus edebiyatının kurucusu A.Puşkin“şaire” şiirinde olduğu gibi: “Ey şair! Kulak asma, sevgisine sen halkın O canım methü sena, anlık gürültü geçer; Kuru kalabalığın gülüşünü duyarsın Ve aptalın hükmünü, fakat metin ol, boş ver. Sen çarsın, yalnız yaşa, yolunda yalnız yürü Yürü, hür vicdanının seni çektiği yere. Olgunlaştır,sevgili meyveyi, tefekkürü; Hizmetine karşılık bir mükafat bekleme. Her şey sendedir,sende; büyük mahkeme sensin; Eserine elden çok,kıymet biçebilensin, Söyle ey titiz şair,sen ondan memnun musun? Memnunsan,kalabalık varsın küfretsin sana, Tükürsün,ateşini yakan,ulu mihraba Şamdanını,çocukça öfkeyle,sarsadursun.” (tercüme:Sefer Aytekin) dediği gibi,gerçek şair,“Diyojen” misali, elde-gündüz-fener dolaşır,bidon bidon…Gün ne ki? Güneşe ola? ...Sadece bir silüet işte.Sadece geçici dünyanın unsurları.Asıl olan şairin“iç güneşi”,güneşleri…Asıl olan, şairin günü ve günlüğüdür.Filim zaten başladığında bitmiştir. Nasıl olsa“Fin”olacaktır.Geldiysen gideceksin arkadaş! ... Bu tren bu istasyonda ancak “takdir edilen kadar”duracak.Geriye kalan ya dumanı ya “çufçufu”dur. Raylar uzanır canınızdan canlara.Siz, o raylarda geçici tren.Gider,gelirsiniz,o kadar! Kimi zaman o raylar,dışardan içinize; kimi zaman da içinizden“dış Dünya’ya ”uzanır.Yapacağınız şey, gene gelip gitmek, gene“çufçuflayıp” solumaktır. Ustam Mehmet Kaplan der ki:“Muzdarip insanlar,kendilerini bu ızdıraptan kurtulacak şeyler tasavvur ederler.Gerçek bir vakıa olan ızdırap kendisini giderecek bir hayel doğurur.Her insan, ızdırabına ve mizacına göre bir telafi çaresi bulur.Hayatlarından çok şikayetçi olan Servet-i Fünuncular, mesut olmak için Yeni Zellanda’ya kaçmak istiyorlardı.Bu hülyalar, tahakkuk edemeyince, hayali ülkeler tasavvur ettiler. Bu dünyadan memnun olmayan başka bir Türk şairi, Ahmet Haşim de mesut olacağı, kaçacağı bir“o belde”tahayyül etti.Varlığı ızdırab verici bir yalan sayan Fuzili,insanları bu dünyadan çıkmaya ve saadet verici başka alemleri dolaşmaya çağırır: “Gelin ey ehl-i hakikat, çıkalım dünyadan Gayr yerler gezelim, özge safhalar görelim! ” Bu alemin mükemmel olmadığı, başka bir yerde mükemmel ve mesut bir alem bulunduğu fikri, insanlık kadar eskidir. Dinlerin cennet fikri bu arzunun mahsulüdür.” (Şiir Tahylil evi,Dergah Yayınları Ekim 1975, sh:19) Ben de derim ki; “ Çile içten arıtır kişi oğlunu. Çilesiz insan hileli insandır. Şair, büyük çileyi yaşayan ve büyük davaya sahip çıkandır. Yunus’tan günümüze değin milyarlarca şair gelmiştir. Kaçını hatırlıyoruz ki? Burada önemli olan “kalıcı” olmaktır. Arkadaş, kendine “şair” denmesini istiyorsan, bir büyük “çile”n olmalıdır! Var mısın şairimiz Ümit Harun gibi aşk teknesinde yoğrulmaya? Suhera’ya tutulmaya bir otobüs durağında ve sonsuzluğun türküsünü söylemeye var mısın? Sabah ezanının vaktinde sevgilinin kapısı önüne gül misali: düşmek istiyor musun? Koskoca dünyada, bu kadar insan içinde “yapayalnız” kalmaya var mısın? Cüce olmamakta, yok olmamakta kararlı mısın? Serbest vezinle şiir yazıyorum mu diyorsun? Gel Ümit Harun’ca yaz. Yoksa arkadaş, sana güle güle! ! ! Mustafa Ceylan ÜMİT HARUN Ve açtım kilitleri oh be! Dilimin bağı çözüldü Gülde esir, lalede vurgunum Ya sen? Sen ressamısın zamanların Gülle düşersin kapı önüne Kalkarsın doğrulursun laleyle Ve bir “Suhera” bulursun belklide Bahaneyle… Ne yapayım ben? Bir “tahteravalli dünya” gözümde İn, çık, yüksel, düş… Geceleri yalnız olan sen misin sadece? Peki söyle bana, söyle! Nerede kaldı; gül, oyna, kavga,dövüş? ... Yaşamak bu ya dostum Bu ya insan olmak Sen,“şair insan” olarak Geleceğe kalacaksın belki de; Bense berduş… Varsın öyle olsun, dokunma dostum Hiç kimseyi üzmek değildir kastım… Unu eledim, çünkü Eleği duvara astım… Desene be Ümit Harun, desene Otobüs durağına çıktım ola Suhera? Saat tıkırtısında derviş zikri Zikirde ufuklar ağlar ya, desene! .... Ah be “galgan dikeni” ah be! Sabret, gecenin sonu sabah be! Otobüs işler, gelir suhera, yüzün güler Ben, çığlık çığlığa trenim istasyonda Anladın mı? ... Aynı çizgide, aynı yoldayız; Yürekse, gümbür gümbür Şiirse, mısra mısra Öyküyse, okusun gelecek çağlar Kitaptayız…. Kim silecek bilemiyorum adımızı? İnan dostum Hesaptayız…. Karpuz kamyonum devrilse gene iyi Gurbet içinde gurbetteyiz ya, o kafi Yaz, söyle, gör, işit, hisset, unutma! Unutma kındaptayız! ... Mustafa Ceylan 28.08 2002 /24.04.2003 Mustafa Ceylan